Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r., wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego dnia (...)r., a jej jedynym Wspólnikiem jest Gmina Miasta (...) (dalej: „Gmina”), która posiada 100% udział w kapitale Spółki. Spółka jest spółką celową powołaną do realizacji zadań publicznych Gminy (...).

Spółka zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT prowadzi ewidencję rachunkową zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego, a także uwzględnia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości dla potrzeb sprawozdawczości finansowej.

Spółka uzyskuje przychody poprzez przyjmowanie odpadów do unieszkodliwiania/przetwarzania, segregowania odpadów, odbierania odpadów od (...).

Spółka funkcjonuje poprzez zakłady istniejące w następujących lokalizacjach:

-Zakład Gospodarki Odpadami (...) (dalej: „ZGO”),

-Zakład (...) (dalej również: „Zakład”), który składa się z:

-(...),

-(...).

Działalność Spółki, podejmowaną za pośrednictwem powyższych można opisać w następujący sposób.

Jedną z kluczowych instalacji prowadzonych przez Wnioskodawcę na terenie ZGO jest Stacja Segregacji Odpadów składająca się z dwóch hal (dalej: „SSO”). Uruchomiona została w (...) r. jest zasadniczym ogniwem procesu odzysku odpadów opakowaniowych dla miasta (...). Od (...) r. do SSO trafiają tylko odpady ze zbiórki selektywnej, od roku (...) trafiają tam tylko odpady szklane. Pozostałe odpady selektywnie zebrane przetwarzane są w Hali nr 2, która została uruchomiona w (...) r. Podstawową grupę produktową pozyskiwaną w ramach Hali nr 2 stanowią:

•surowce wysegregowane z odpadów o kodzie (...);

•surowce wysegregowane z odpadów o kodzie (...).

Stacja segregacji pracuje w oparciu o ogólny model gospodarki odpadami, który obejmuje następujące podstawowe metody unieszkodliwiania odpadów:

•odzysk odpadów przydatnych do wykorzystania (tzw. surowców wtórnych) poprzez ich stopniowe wydzielanie z poszczególnych strumieni,

•eliminowanie ze strumienia odpadów składników niebezpiecznych i poddawanie ich oddzielnej procedurze unieszkodliwiania,

•eliminowanie składowania odpadów niedających się wykorzystać w recyklingu poprzez wykorzystaniu ich przy produkcji energii i ciepła w Zakładzie.

Za pośrednictwem SSO, Spółka realizuje zadania polegające na:

•zapewnieniu odbioru odpadów segregowanych w magazynie buforowym,

•prowadzeniu odzysku surowców wtórnych tj. szkła, makulatury (karton, gazeta), folii (bezbarwnej i mix), butelek pet, pojemników po chemii gospodarczej oraz złomu żelaznego i nieżelaznego,

•prasowania i belowania określonych surowców wtórnych,

•przemieszczania i magazynowania surowców wtórnych w magazynie,

•alokacja pozostałości po mechanicznym sortowaniu do Zakładu.

Spółka prowadzi Składowisko odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne. W związku z działalnością ZTPOK, a tym samym produkcją (...) na składowisku odpadów niebezpiecznych, (...), składowane mogą być odpady niebezpieczne o kodach (...) oraz (...) tj. odpady stałe z oczyszczania (...), zawierające substancje niebezpieczne.

Kompostownia odpowiada za produkcję nawozu, na który składają się odpady o kodach (...) oraz (...), a mianowicie odpadowa masa roślinna oraz odpady ulegające biodegradacji. W skład materiału poddawanemu kompostowaniu wchodzą: (...).

Maksymalna wydajność kompostowni wynosi (...). Produktem powstającym w Kompostowni jest nawóz organiczny (...), który decyzją Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z (...) r. otrzymał pozwolenie na wprowadzenie do obrotu. Kompost zawiera substancje organiczne i składniki pokarmowe dla roślin (...) w postaci przyswajalnej przez rośliny. Może być stosowany w uprawach rolniczych roślin polowych na wszystkich glebach i w rekultywacji gleb zdegradowanych.

Spółka jest w trakcie budowy nowej Instalacji Recyklingu Organicznego. W ramach IRO powstanie instalacja suchej fermentacji bioodpadów o przepustowości (...) oraz instalacja kompostowni odpadów wraz z infrastrukturą towarzyszącą, z niezbędnymi elementami infrastruktury technicznej zewnętrznymi sieciami uzbrojenia: (...) etc., w tym następujące obiekty technologiczne i elementów infrastruktury technicznej:

•Hala przygotowania wsadu do fermentacji (...),

•Układ fermentacji o wydajności łącznej: (...).

Instalacja będzie przyjmować następujące odpady: bioodpady selektywnie zebrane kuchenne (...) oraz zielone (...).

Produktami instalacji będą: nawóz powstały z przerobienia odpadów (stały i płynny), który będzie sprzedawany podmiotom zewnętrznym oraz biogaz, który w kogeneracji przetworzony zostanie w energię elektryczną i cieplną. Energia cieplna zużywana będzie przez instalację wytwórczą a energia elektryczna wykorzystana będzie w niewielkiej części na zasilanie własne instalacji, reszta zostanie wprowadzona (odsprzedana) do sieci operatora (...).

Zakład wraz z instalacją do waloryzacji (...) oraz inwestycjami towarzyszącymi (stacją przeładunku odpadów, sieciami energetyczną i cieplną) stanowi jeden z najważniejszych elementów systemu gospodarki odpadami i jest jego integralną częścią.

W Zakładzie prowadzone jest unieszkodliwianie odpadów komunalnych poprzez ich termiczne przekształcenie z odzyskiem energii cieplnej i elektrycznej w kogeneracji.

Energia cieplna odzyskiwana z odpadów w Zakładzie jest przesyłana do miejskiej sieci ciepłowniczej. Wytworzona w Zakładzie energia elektryczna po zaspokojeniu potrzeb własnych była sprzedawana na Towarowej Giełdzie Energii (TGE) i odbiorcom końcowym (oświetlenie miast i gmin (...)).

W ramach swojej działalności Spółka ponosi wydatki związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, które są lub będą rozliczane za pośrednictwem konta księgowego (...) rozliczenia międzyokresowe kosztów czynne (dalej: „RMK czynne”), o którym mowa w (...) Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 120, dalej: „Ustawa o Rachunkowości”). Powyższe wydatki są ponoszone w ramach następujących tytułów:

•podatek od nieruchomości,

•podatek od środków transportu,

•usługi konserwacyjne i naprawa sprzętu,

•usługi informatyczne,

•ubezpieczenia:

-komunikacyjne AC/OC,

-sprzętu elektronicznego,

-maszyn i urządzeń,

-utraty zysku,

-mienia od zdarzeń losowych,

-pozostałe OC.

Powyższe wydatki dotyczą aktywów Wnioskodawcy:

•składających się na instalacje, za pośrednictwem których Spółka świadczy usługi lub produkuje towary,

•wykorzystywanych do świadczenia usług poza siedzibą/zakładami Spółki,

•wykorzystywanych do realizacji zadań o charakterze administracyjnym.

Nierzadko zdarza się, że powyższe wydatki dotyczą okresów przekraczających rok podatkowy, przy czym Spółka dokonuje podziału tego rodzaju wydatków na poszczególne lata podatkowe proporcjonalnie do okresu którego dotyczą. Przykładowo Spółka cyklicznie zawiera umowy ubezpieczenia, których okres obejmuje 12 kolejnych miesięcy liczonych od marca danego roku podatkowego. W takiej sytuacji wydatek w części odpowiadającej okresowi trwania umowy w roku następnym po roku jej zawarcia będzie dotyczył tego następnego roku.

Spółka rozpoznaje powyższe wydatki jako koszty uzyskania przychodu inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu ustawy o CIT.

Opisane przez Wnioskodawcę wydatki nie są refakturowane na inne podmioty.

Rozliczenie księgowe powyższych wydatków nie wiąże się z ich ujęciem jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Pytanie

Czy wydatki wymienione przez Wnioskodawcę, ujmowane na koncie RMK czynne są tzw. pośrednim kosztem uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane przez niego wydatki, które są lub będą ujmowane na koncie RMK czynne są tzw. pośrednim kosztem uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT [ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) – przyp. organu] i w zależności od długości okresu, którego dotyczą będą potrącalne w dacie poniesienia, o której mowa w art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, albo gdy okres ten będzie przekraczał rok podatkowy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

-  został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-   jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-  pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-  poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-   został właściwie udokumentowany,

-   nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Biorąc pod uwagę powyższe, przedmiot działalności Spółki, rodzaj świadczonych usług i sprzedawanych towarów oraz przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego instalacje, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że wskazane we wniosku wydatki są zasadne z punktu prowadzonej działalności gospodarczej, w konsekwencji czego stanowią koszt uzyskania przychodu.

Odnosząc się do kwestii momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych, zauważyć należy, że podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

Przepisy ustawy o CIT wprowadzają pod tym względem kategorie kosztów:

•bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. bezpośrednie koszty uzyskania przychodów) oraz,

•innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów).

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W opinii Spółki, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wydatki należy uznać za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, tzn. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Rodzaj świadczonych usług oraz sprzedawanych towarów, jak również sposób funkcjonowania przedsiębiorstwa Spółki uniemożliwia powiązanie przedmiotowych wydatków z konkretnym przychodem. W konsekwencji, brak możliwości bezpośredniego zidentyfikowania przychodów, którym poniesione wydatki mogłyby odpowiadać sprawia, że niewłaściwym byłoby analizowanie kosztów podatkowych z punktu widzenia kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami.

W interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2023 r. (Znak: 0112-KDIL2-2.4011.113.2023.1.MC) przedstawiono opis kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, który jest zbieżny ze stanowiskiem Wnioskodawcy: „są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną).”.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowe wydatki rozliczane za pośrednictwem konta księgowego RMK czynne powinny być co do zasady potrącalne w dacie ich poniesienia, a w przypadkach gdy wydatki te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy powinny stanowić koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Uznać należy, że art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odnosi się do pojęcia kosztu zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc pojęcia kosztu w znaczeniu ustawy podatkowej, a nie w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Wprawdzie ustawodawca w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i w odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości, nie ma jednak podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu.

Za powyższym rozumieniem art. 15 ust. 4e ustawy o CIT przemawia jednolity i utrwalony pogląd prezentowany w orzecznictwie, zgodnie z którym o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (por. wyroki NSA z: 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; czy z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10).

W ocenie Spółki, w zakresie przedmiotowych wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów dotyczących okresu nieprzekraczającego roku podatkowego, co do zasady momentem ich poniesienia, jest data, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, nawet w sytuacji, gdy ujęcie następuje na kontach innych niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Natomiast w odniesieniu do wydatków, które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że wnioski analogiczne, jak przedstawione wyżej, znajdują również odzwierciedlenie w konsekwentnej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Stanowisko zbieżne z podejściem Wnioskodawcy zostało zaprezentowane przykładowo w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

•z 24 maja 2024 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.125.2024.2.DD,

•z 30 kwietnia 2024 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.117.2024.2.BS,

•z 10 listopada 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.477.2023.2.MF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenia sądu administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionych przez Państwa kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanych rozstrzygnięć nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.