Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 6 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 12 maja 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (X) jest podmiotem prowadzącym działalność (…).

X jest zarejestrowany, jako podatnik VAT czynny oraz, jako podatnik podatku akcyzowego. W zakresie, w jakim X identyfikuje po swojej stronie obowiązki wynikające z ustawy o podatku akcyzowym (dalej: „UoA”) opiera się na otrzymanej interpretacji indywidualnej (…).

X posiada obecnie ok. (…) mikroinstalacji fotowoltaicznych (dalej: „Mikroinstalacje”) o sumarycznej mocy ok. (…) MW. Energia elektryczna wyprodukowana przez Mikroinstalacje jest zużywana w lokalizacjach, w których Mikroinstalacje są zainstalowane. Nadwyżki wyprodukowanej energii są sprzedawane na rzecz nabywcy mającego siedzibę na terytorium Polski, który posiada wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki koncesję na obrót energią elektryczną (obecnie jest to podmiot Y, ale nie są wykluczone w tym zakresie zmiany). Sprzedaż jest dokumentowana fakturą wystawianą przez X.

Lokalizacje (budynki), w których posadowione są Mikroinstalacje są przede wszystkim zasilane energią pochodzącą z sieci właściwych Operatorów Systemów Dystrybucyjnych (OSD), tj. energią nabywaną przez X od sprzedawcy zewnętrznego, tj. podmiotu Y, dystrybuowaną przez OSD.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z funkcjonującym sposobem rozliczeń ze sprzedawcą, sprzedawca obciąża X za energię faktycznie sprzedaną X. W praktyce oznacza to, że jeżeli w danej lokalizacji funkcjonuje Mikroinstalacja, to faktycznie zużycie energii „z sieci” (tj. nabytej od sprzedawcy) jest mniejsze, a tym samym rachunki od sprzedawcy dotyczące danej lokalizacji są również odpowiednio mniejsze. Energia sprzedana przez sprzedawcę podlega opodatkowaniu akcyzą - na fakturze sprzedawcy widnieje informacja o wartości akcyzy zapłaconej od sprzedanej X energii elektrycznej.

X ma także zawarte umowy z właściwymi Operatorami Systemów Dystrybucyjnych na pobór i wprowadzanie energii elektrycznej do sieci.

W konsekwencji w związku z nabywaniem energii elektrycznej z sieci OSD i sprzedażą oraz wprowadzeniem energii elektrycznej do sieci OSD X:

a) otrzymuje faktury od sprzedawcy energii za pobraną (zużytą) energię z sieci OSD,

b) wystawia faktury na rzecz nabywcy energii za energię wprowadzoną do sieci OSD (tj. wyprodukowaną w Mikroinstalacjach, a niezużytą bezpośrednio w danej lokalizacji),

c) otrzymuje faktury od dystrybutora za pobór energii z sieci OSD.

W kilku lokalizacjach, w których są posadowione i wykorzystywane Mikroinstalacje, X podnajmuje część posiadanej nieruchomości podmiotom trzecim. Zasady tego podnajmu regulują stosowne umowy zawierane pomiędzy X i najemcami. Umowy te w różny sposób regulują zasady rozliczeń pomiędzy stronami, także w zakresie obciążania najemców kosztami zużytych przez nich mediów, w tym energii elektrycznej.

I tak, zawarte przez X umowy mogą zakładać:

1) obciążanie (refakturowanie) najemców kosztami energii elektrycznej, gdzie wysokość tego obciążenia kalkulowana jest proporcjonalnie do zajmowanej przez nich powierzchni i ponoszonych przez X kosztów energii (występują także sytuacje, w których zużycie energii przez danego najemcę określane jest na podstawie podlicznika, a dzielony proporcjonalnie jest jedynie udział w zużyciu energii wykorzystywanej w tzw. częściach wspólnych budynku),

2) obciążanie najemców kosztami energii elektrycznej w określonej zryczałtowanej wysokości, która może cyklicznie (np. rocznie) podlegać waloryzacji,

3) ujmowanie kosztów mediów w wartości czynszu najmu (tj. bez odrębnego wyszczególniania).

Ustalając wartość obciążenia konkretnego najemcy X bierze pod uwagę koszty, jakie poniósł w danym okresie na nabycie energii elektrycznej. Wysokość tych kosztów ustalana jest na podstawie faktur otrzymanych od sprzedawcy energii za pobraną (zużytą) energię z sieci OSD oraz na podstawie faktur otrzymanych od dystrybutora za pobór energii z sieci OSD. W praktyce oznacza to, że na najemców dzielone są jedynie koszty poniesione przez X na rzecz sprzedawcy i dystrybutora, tj. koszty nabycia z sieci OSD. Powoduje to, że najemcy nie ponoszą kosztów energii elektrycznej, która pochodziła z Mikroinstalacji - X nie obciąża najemców kosztami energii, która została wyprodukowana w Mikroinstalacjach i zużyta w danej lokalizacji. Zastrzec przy tym należy, że dzięki funkcjonowaniu Mikroinstalacji w danej lokalizacji, X, a w ślad za tym najemcy, płacą mniej za energię, niż płaciliby, gdyby tej Mikroinstalacji nie było. Jednocześnie w zakresie zużytej w danej lokalizacji energii pochodzącej z instalacji fotowoltaicznych, X identyfikuje po swojej stronie czynność, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 UoA, tj. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (z zastosowaniem konkluzji wynikających z przywołanej na wstępie interpretacji …).

Na okoliczność rozliczeń z najemcami z tytułu energii elektrycznej (w rozliczeniach, gdzie koszt energii nie jest wkalkulowany w czynsz) X wystawia najemcom odrębne faktury lub wydziela na wystawianych fakturach za czynsz wynagrodzenie za dostarczoną energię.

Powyższy sposób kalkulacji należności za energię elektryczną wskazuje, że X nie obciąża najemców za energię elektryczną wytworzoną w Mikroinstalacji i zużywaną na potrzeby danego budynku, a wyłącznie obciąża najemców kosztami wynikającymi z faktur otrzymanych od sprzedawcy i dystrybutora za energię od nich pobraną. Biorąc pod uwagę opisany sposób rozliczenia, na najemców są przenoszone (refakturowane) koszty energii elektrycznej nabytej przez X z już zapłaconą akcyzą, a nie koszty energii wytworzonej w Mikroinstalacji.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko X, zgodnie z którym w przypadku obciążania najemców kosztami energii elektrycznej w przedstawionym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego, nie wystąpi czynność, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 UoA i X nie będzie obowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od energii zużytej przez najemców?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem X za prawidłowe należy uznać stanowisko wskazujące, że w przypadku obciążania najemców kosztami energii elektrycznej w przedstawionym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego, nie wystąpi czynność, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 UoA i X nie będzie obowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od energii zużytej przez najemców.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 9 ust.1 pkt. 2 UoA przedmiotem opodatkowania akcyzą jest m.in. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Z powyższego wynika zatem, że opodatkowaniu podlega sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu, także przez podmiot, który sprzedaje energię samodzielnie wyprodukowaną. Jednocześnie, jak podnosi się w piśmiennictwie, „Opodatkowanie energii elektrycznej na etapie dostarczenia ostatecznemu odbiorcy co do zasady zapobiega podwójnemu opodatkowaniu akcyzą energii elektrycznej będącej przedmiotem obrotu na rynku bilansującym” (W. Modzelewski, P. Milczek (red.), Komentarz do ustawy o podatku akcyzowym. Komentarz. Wyd. 18, Warszawa 2025).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 UoA określenie nabywca końcowy oznacza (z włączeniami niemającymi tu zastosowania) podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

W związku z nabywaniem energii elektrycznej z sieci energetycznej X z całą pewnością posiada status nabywcy końcowego w znaczeniu powyższym. Jednocześnie statusu tego nie wyklucza okoliczność, że X produkuje i zużywa energię z odnawialnych źródeł energii (czy z awaryjnych agregatów prądotwórczych).

W konsekwencji (co zostało ujęte w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) energia nabywana przez X z sieci podlega opodatkowaniu akcyzą - na fakturze sprzedawcy widnieje informacja o wartości akcyzy zapłaconej od sprzedanej X energii elektrycznej. Dochodzi zatem do opodatkowania tej energii i ewentualna dalsza jej odsprzedaż - mając na uwadze zasadę jednokrotnego opodatkowania - nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W opinii X, w analizowanym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego nie dochodzi także do sprzedaży nabywcy końcowemu energii wyprodukowanej przez X. Wynika to z zasad rozliczeń pomiędzy X, a sprzedawcą/nabywcą energii elektrycznej oraz pomiędzy X i najemcami. Jak zostało to podkreślone w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, ustalając wartość obciążenia konkretnego najemcy X bierze pod uwagę koszty, jakie poniósł w danym okresie na nabycie energii elektrycznej. Wysokość tych kosztów ustalana jest na podstawie faktur otrzymanych od sprzedawcy energii za pobraną (zużytą) energię z sieci OSD oraz na podstawie faktur otrzymanych od dystrybutora za pobór energii z sieci OSD. Co za tym idzie, w rozliczeniach z najemcami nie są naliczane koszty korzystania przez nich z energii wytworzonej w Mikroinstalacji, lecz jedynie te poniesione przez X na nabycie energii elektrycznej od zewnętrznego dostawcy, z już opłaconą akcyzą. W żadnym wypadku X nie obciąża najemców opłatami związanymi z użytkowaniem energii wytworzonej w Mikroinstalacjach. Mikroinstalacja przyczynia się natomiast do zmniejszenia kosztów ponoszonych przez X, a co za tym idzie również przez najemców, na zakup energii elektrycznej od zewnętrznego dostawcy, w stosunku do sytuacji, gdyby owej Mikroinstalacji nie było.

W konsekwencji należy zatem uznać, że w przypadku obciążania najemców kosztami energii elektrycznej w przedstawionym stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego, nie wystąpi czynność, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 UoA i X nie będzie obowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od energii zużytej przez najemców.

Co istotne, na prawidłowość tego podejścia wskazuje także analiza interpretacji organów podatkowych. Jako przykład można tutaj przywołać interpretację z 3.07.2024 r., sygn. 0111-KDIB3‑3.4013.92.2024.1.MAZ, w której wskazano w bardzo podobnym stanie faktycznym, że obciążanie najemców jedynie kosztami energii nabytej (a nie wytworzonej w instalacjach fotowoltaicznych) nie rodzi obowiązków akcyzowych po stronie właściciela nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo w odniesieniu do sformułowanego we wniosku pytania jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 126, ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych, wyroby nowatorskie, urządzenia do waporyzacji, zestawy części do urządzeń do waporyzacji, saszetki nikotynowe i inne wyroby nikotynowe, wymienione w załączniku nr 1 do ustawy;

W poz. 33 załącznika nr 1 do ustawy wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 266, 834 i 859), z wyłączeniem:

a) spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2024 r. poz. 910) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b) towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2024 r. poz. 722),

c) giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d) spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy:

Użyte w ustawie określenie faktura oznacza fakturę w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług zawierającą dane nabywcy i jego adres oraz dane dotyczące ilości (liczby) i miary nabywanych wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych.

W art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy wskazano, że:

Użyte w ustawie określenie sprzedaż oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1) nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2) sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;

3) zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;

4) zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;

5) import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

6) zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W myśl art. 5 ustawy:

Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5a, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1-2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1) z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2) z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;

3) z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;

4) z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

W art. 11 ust. 2 ustawy wskazano, że:

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą […].

Zgodnie z art. 24 ust. 1 i 3 ustawy:

1. W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

- upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

2) upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;

3) nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

3. Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotu, o którym mowa w art. 16 ust. 7a pkt 1, w zakresie zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej przez ten podmiot z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 25 czerwca 2025 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 851):

1. Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, z tym że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego produkującej energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2024 r. poz. 1361, 1847 i 1881 oraz z 2025 r. poz. 303 i 759) łączna moc generatorów jest ustalana odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy.

2. W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, stosuje się pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Na wstępie wyjaśnić należy, że w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje m.in. w momencie jej sprzedaży nabywcy końcowemu (konsumentowi), przy czym, co wynika z art. 11 ust. 2 ustawy, jest to związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną (wydaną) przez podatnika energię elektryczną. Podstawę do obliczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju, stanowi ilość energii fizycznie wydanej danemu klientowi, wyrażoną w MWh, w danym okresie rozliczeniowym i co do zasady powinno odbywać się w oparciu o urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe, przy czym ustawodawca dopuszcza także stosowanie metod szacunkowych (w przypadku braku posiadania urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych lub w przypadku, gdy urządzenie pomiarowe zlicza ilość energii elektrycznej pochodzącej z różnych źródeł, tj. energii nabytej od zewnętrznego dostawcy i wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej), co wynika z przepisów dotyczących ewidencji energii elektrycznej (art. 138h ustawy).

Wyjaśnić dalej należy, że zgodnie z definicją nabywcy końcowego, wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu, w tym przez podmiot posiadający koncesję, jak i przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Dla opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, co do zasady, nie ma zatem znaczenia status podmiotu sprzedającego. Dla uznania, że dojdzie do sprzedaży energii elektrycznej istotne jest to, aby doszło do wydania energii elektrycznej, a sprzedawca wystawił fakturę lub inny dokument, z którego wynika należność za sprzedaną (wydaną) energię elektryczną.

Opodatkowaniu akcyzą podlega także zużycie energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji, który tę energię wyprodukował.

Z kolei opodatkowaniu akcyzą nie podlega samo wytwarzanie energii elektrycznej, energia elektryczna, która jest przedmiotem obrotu pomiędzy podmiotami posiadającymi koncesję, sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję przez podmiot, który tę energię elektryczną wyprodukował, i który sam takiej koncesji nie posiada, jak i wprowadzenie do sieci przez ten podmiot nadwyżek nieskonsumowanej energii elektrycznej w celu jej zmagazynowania.

Opodatkowaniu, zgodnie z zasadą jednofazowości, nie podlega także energia elektryczna nabyta przez nabywcę końcowego (nabyta od podmiotu posiadającego koncesję), która została odsprzedana (refakturowana) innemu podmiotowi.

Podsumowując - obrót energią elektryczną podlega co do zasady opodatkowaniu akcyzą, a ustawodawca w zakresie energii elektrycznej zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy (w zw. z art. 11 ustawy) wyczerpujący katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą, skutkującą obowiązkiem zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy. Przy czym istnieje również możliwość uniknięcia konieczności zapłaty podatku akcyzowego przy zastosowaniu zwolnień od podatku (uzależnionych od okoliczności faktycznych i wynikających z ustanowionych przez prawodawcę przepisów).

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność (…). Posiadają Państwo obecnie ok. (…) mikroinstalacji fotowoltaicznych o sumarycznej mocy ok. (…) MW. Energia elektryczna wyprodukowana przez mikroinstalacje jest zużywana w lokalizacjach, w których mikroinstalacje są zainstalowane. Nadwyżki wyprodukowanej energii są sprzedawane na rzecz nabywcy mającego siedzibę na terytorium Polski, który posiada wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki koncesję na obrót energią elektryczną. Sprzedaż jest dokumentowana fakturą wystawianą przez X.

Lokalizacje (budynki), w których posadowione są mikroinstalacje są przede wszystkim zasilane energią pochodzącą z sieci właściwych Operatorów Systemów Dystrybucyjnych (OSD), tj. energią nabywaną przez X od sprzedawcy zewnętrznego, dystrybuowaną przez OSD.

Zgodnie z funkcjonującym sposobem rozliczeń ze sprzedawcą, sprzedawca obciąża X za energię faktycznie sprzedaną X. W praktyce oznacza to, że jeżeli w danej lokalizacji funkcjonuje mikroinstalacja, to faktycznie zużycie energii „z sieci” (tj. nabytej od sprzedawcy) jest mniejsze, a tym samym rachunki od sprzedawcy dotyczące danej lokalizacji są również odpowiednio mniejsze. Energia sprzedana przez sprzedawcę podlega opodatkowaniu akcyzą - na fakturze sprzedawcy widnieje informacja o wartości akcyzy zapłaconej od sprzedanej X energii elektrycznej.

X ma także zawarte umowy z właściwymi Operatorami Systemów Dystrybucyjnych na pobór i wprowadzanie energii elektrycznej do sieci.

W związku z nabywaniem energii elektrycznej z sieci OSD i sprzedażą oraz wprowadzeniem energii elektrycznej do sieci OSD X:

a) otrzymuje faktury od sprzedawcy energii za pobraną (zużytą) energię z sieci OSD,

b) wystawia faktury na rzecz nabywcy energii za energię wprowadzoną do sieci OSD (tj. wyprodukowaną w mikroinstalacjach, a niezużytą bezpośrednio w danej lokalizacji),

c) otrzymuje faktury od dystrybutora za pobór energii z sieci OSD.

W kilku lokalizacjach, w których są posadowione i wykorzystywane mikroinstalacje, X podnajmuje część posiadanej nieruchomości podmiotom trzecim. Zasady tego podnajmu regulują stosowne umowy zawierane pomiędzy X i najemcami. Umowy te w różny sposób regulują zasady rozliczeń pomiędzy stronami, także w zakresie obciążania najemców kosztami zużytych przez nich mediów, w tym energii elektrycznej.

Wskazali Państwo w tym zakresie, że zawarte przez X umowy mogą zakładać:

2) obciążanie najemców kosztami energii elektrycznej w określonej zryczałtowanej wysokości, która może cyklicznie (np. rocznie) podlegać waloryzacji,

3) ujmowanie kosztów mediów w wartości czynszu najmu (tj. bez odrębnego wyszczególniania).

Przedawniony przez Państwa opis sprawy wskazuje zatem, że X nie obciąża najemców za energię elektryczną wytworzoną w mikroinstalacji i zużywaną na potrzeby danego budynku, a wyłącznie obciąża najemców kosztami wynikającymi z faktur otrzymanych od sprzedawcy i dystrybutora za energię od nich pobraną. Na najemców są przenoszone (refakturowane) koszty energii elektrycznej nabytej przez X z już zapłaconą akcyzą, a nie koszty energii wytworzonej w mikroinstalacji.

Państwa wątpliwości - wyrażone w zadanym pytaniu - dotyczą uznania, czy w przypadku obciążania najemców kosztami energii elektrycznej w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, nie wystąpi czynność, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy i nie będą Państwo obowiązani do zapłaty podatku akcyzowego od energii zużytej przez najemców.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, w przypadku, gdy jak wskazała Spółka, nie obciąża najemców kosztami energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji (na najemców są przenoszone - refakturowane - koszty energii elektrycznej nabytej przez X z już zapłaconą akcyzą, a nie koszty energii wytworzonej w mikroinstalacji), uznać należy, że nie powstanie obowiązek podatkowy o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedstawionych okolicznościach odsprzedaż nabytej energii elektrycznej z podatkiem zawartym w cenie nabycia, będzie co prawda wypełniała zakres definicji sprzedaży określonej w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, niemniej sprzedaż ta z uwagi na treść art. 9 ust. 3 ustawy nie będzie rodziła kolejnego obowiązku podatkowego.

Natomiast w zakresie energii elektrycznej wytwarzanej w mikroinstalacji, w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nie są spełnione przesłanki do uznania, że mamy do czynienia z czynnością sprzedaży energii elektrycznej w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie jest wypełniona dyspozycja normy wynikającej z art. 11 ust. 2 ustawy.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy na najemców są przenoszone (refakturowane) jedynie koszty energii elektrycznej nabytej przez X z już zapłaconą akcyzą, a nie koszty energii wytworzonej w mikroinstalacji. W tej sytuacji są Państwo - jako podmiot nieposiadający koncesji (o czym świadczy fakt nabywania energii elektrycznej z naliczonym podatkiem) - podatnikiem podatku akcyzowego w zakresie zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej przez Państwa w instalacji fotowoltaicznej, które to zużycie stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy. W tym też zakresie, z uwagi na moc posiadanych mikroinstalacji, istnieje możliwość zastosowania zwolnienia od opodatkowania akcyzą na podstawie § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień.

Podzielić zatem należy Państwa stanowisko wskazujące, że w przypadku obciążania najemców kosztami energii elektrycznej w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, nie wystąpi czynność, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy i nie będą Państwo obowiązani do zapłaty podatku akcyzowego od energii zużytej przez najemców.

Tym samym Państwa stanowisko, w zakresie objętym zadanym pytaniem, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa sytuacji prawnopodatkowej oraz sprawy będącej przedmiotem zadanego pytania i została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie