Możliwość zwolnienia od akcyzy samochodu osobowego, przywiezionego z (…) jako mienie przesiedleńcze. - Interpretacja - 0111-KDIB3-3.4013.312.2023.2.MS

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 8 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4013.312.2023.2.MS

Temat interpretacji

Możliwość zwolnienia od akcyzy samochodu osobowego, przywiezionego z (…) jako mienie przesiedleńcze.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 4 października 2023 r., dotyczący m.in. możliwości zwolnienia od akcyzy samochodu osobowego, przywiezionego z (…) jako mienie przesiedleńcze (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), wpłynął 4 października 2023 r.

Uzupełnił go Pan pismem z 27 listopada 2023 r. (data wpływu: 28 listopada 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (uzupełniony odpowiedzią na wezwanie)

Jest Pan obywatelem (…). Przyjechał Pan do Polski (…) r. (data przekroczenia granicy) w związku z sytuacją polityczną panującą (…). Bezpośrednio przed przyjazdem do Polski mieszkał Pan (…) ponad 12 miesięcy. Znalazł Pan zatrudnienie na terytorium Polski od (…) r. W pierwszych miesiącach pobytu na terytorium Polski nie planował Pan zostać w Polsce na stałe, licząc, że (…).

Jednakże w związku z (…), postanowił Pan zostać w Polsce na stałe. W dniu (…) r. złożył Pan wniosek o wydanie pozwolenia na pobyt czasowy w związku z wykonywaniem pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji (…). Decyzją Wojewody (…) z dnia (…) r. uzyskał Pan ww. pozwolenie na pobyt czasowy do dnia (…) r.

Przyjeżdżając do Polski wwiózł Pan swoje mienie osobiste w postaci samochodu osobowego (dalej jako Samochód). Samochód kupił Pan w 2019 r. i od tego dnia jest w jego nieprzerwanym posiadaniu. Samochód zarówno przed przyjazdem do Polski, jak i po przekroczeniu granicy używany jest w tych samych celach osobistych. Samochód od momentu wjazdu do Polski nie był pożyczany, oddawany w zastaw, wynajmowany ani odstępowany, tak odpłatnie jak i nieodpłatnie.

Samochód nie jest środkiem handlowym.

Ma Pan zamiar złożyć odpowiednie zgłoszenie celne przed (…) 2024 r.

W uzupełnieniu wniosku, w zakresie dotyczącym podatku akcyzowego, wskazał Pan, że:

Przedstawi Pan Naczelnikowi Urzędu Skarbowego polisę ubezpieczeniową OC, potwierdzenie dokonania przeglądu technicznego oraz potwierdzenie dokonywanych napraw wraz z dowodami płatności, które dokumentują fakt osobistego używania Samochodu w okresie ponad 6 miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu, tj. przed (…) r.

Samochód osobowy przedstawiony we wniosku nie zostanie przez Pana sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia przewozu tego samochodu na terytorium Polski.

Pytanie (w zakresie podatku akcyzowego, oznaczone we wniosku nr 2)

Czy dopuszczenie do obrotu Samochodu jest zwolnione z podatku akcyzowego zgodnie z art. 112 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym?

Pana stanowisko w sprawie

W zakresie zwolnienia z należności celnych – pytania oznaczonego we wniosku nr 1

Zgodnie z art. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych: „Z zastrzeżeniem art. 4–11 zwolnione z należności celnych przywozowych jest mienie osobiste przywożone przez osoby fizyczne przenoszące swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty”.

Jako mienie osobiste uznać należy m.in. rzeczy osobiste, umeblowanie i wyposażenie przeznaczone na własny użytek, ale także środki transportu wykorzystywane do celów prywatnych jak np. samochody osobowe.

Dodatkowe warunki jaki musi spełnić podatnik do kwalifikacji do ww. zwolnienia to:

1.posiadać miejsce zamieszkania poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy;

2.używać wwożonego mienia osobistego przez co najmniej 6 miesięcy w miejscu poprzedniego zamieszkania;

3.używać wwożonego mienia osobistego na terytorium Polski w taki sam sposób jak w miejscu poprzedniego zamieszkania;

4.w ciągu 12 miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu nie pożyczać, oddawać w zastaw, wynajmować lub odstępować, odpłatnie lub nieodpłatnie, mienia osobistego, które zostało zwolnione z należności celnych przywozowych bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów;

5.dopuszczenie mienia do swobodnego obrotu w ciągu 12 miesięcy od daty ustalenia miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.

Spełnił Pan wszystkie ww. kryteria, przede wszystkim dokona Pan zgłoszenia celnego przed upływem 12 miesięcy od daty ustalenia miejsca swojego zamieszkania na terenie Polski.

Prawodawca nie definiuje pojęcia „ustalenia miejsca zamieszkania”, ani nie wskazuje konkretnej okoliczności, która oznacza, że dana osoba ustaliła swoje miejsce zamieszkania na terytorium UE.

Zgodnie z wyrokiem WSA w Białymstoku z dnia 14 września 2016 r. sygn. akt: I SA/Bk 660/16 „Analiza wymienionych regulacji daje podstawę do przyjęcia, że prawodawca łączy to pojęcie ze stałym zaprzestaniem zamieszkiwania w państwie trzecim i jego przeniesieniem na stałe na obszar celny Wspólnoty. Nie budzi przy tym wątpliwości, że przenoszenie miejsca zamieszkania może być procesem rozłożonym w czasie. Ważny jest przy tym efekt (realizacja) w postaci faktycznego przeniesienia miejsca zamieszkania, a nie sam zamiar”.

Na podstawie tego można wysnuć wniosek, że należy brać pod uwagę całokształt okoliczności danej sprawy, które pozwolą określić, kiedy nastąpiła definitywna zmiana miejsca zamieszkania.

Z pewnością nie można odgórnie uznać, że zmianą tą jest data przekroczenia granicy. W nietypowych okolicznościach (…) roku wielu obywateli (…) przekroczyło granicę Polski (...). Pan był jedną z tych osób. Przekraczając granicę nie planował Pan zostać w Polsce na długo, oczekiwał Pan na poprawę sytuacji politycznej (…). Kiedy to się nie stało, a konflikt (…) zaczął eskalować, zdecydował się Pan na pozostanie w Polsce na dłużej, kontynuację współpracę ze swoim pracodawcą, co wiązało się ze złożeniem wniosku o pozwolenie na pobyt i pracę w (…) r. Najwcześniej więc od tego momentu należałoby uznać, że ustalił Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Z pewnością jednak motywem przekroczenia granicy (…) nie było dla Pana osiedlenie się w Polsce na stałe. Wskazuje Pan również, że począwszy od (…) r. (…) przekazywał Pan darowizny na fundusz pomocy ofiarom represji (…) i kilka innych podobnych funduszy. (…) rząd ogłosił później te fundacje organizacjami terrorystycznymi. Wszyscy, którzy przekazali darowizny, zostali uznani za współwinnych terroryzmu. Od początku (…) r., dzięki transakcjom bankowym, (…) znalazło wielu Pańskich przyjaciół i kolegów, którzy przekazali darowizny tak jak Pan. Od tego czasu nie może Pan wrócić (…) bez konsekwencji zostania zatrzymanym lub aresztowanym. Zatem przesłanki kiedy zdecydował się Pan na pozostanie w Polsce – zmianę miejsca zamieszkania pojawiły się później niż przekroczenie granicy i zmaterializowały się poprzez złożenie wniosku o pozwolenie na pobyt i pracę w (…) r.

W związku z powyższym, jeżeli zgłosi Pan dopuszczenie Samochodu do obrotu przed (…) 2024 r., będzie mógł Pan skorzystać ze zwolnienia z należności celnych przywozowych zgodnie z art. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.

W zakresie zwolnienia z podatku akcyzowego – pytania oznaczonego we wniosku nr 2

Pana zdaniem dopuszczenie do obrotu Samochodu jest zwolnione z podatku akcyzowego zgodnie z art. 112 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Mając na względzie tożsamość regulacji art. 112 w zw. z art. 110 ustawy o podatku akcyzowym z przywołanymi wyżej regulacjami Rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009, argumentacja przedstawiona powyżej pozostaje aktualna również w zakresie zwolnienia dopuszczenia Samochodu do obrotu od podatku akcyzowego. Spełni Pan wszystkie warunki ustawowe do skorzystania ze zwolnienia, przede wszystkim dokona zgłoszenia w terminie 12 miesięcy od daty ustalenia miejsca swojego zamieszkania na terenie Polski.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, dotyczące możliwość zastosowania zwolnienia od akcyzy dla przywiezionego samochodu osobowego (pytania oznaczonego we wniosku nr 2), jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1542, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2, 5 i 7 lit. a ustawy:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

2)terytorium kraju - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

5)terytorium państwa trzeciego - terytorium inne niż terytorium Unii Europejskiej;

7)import - przywóz:

a)samochodów osobowych z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Stosownie do art. 100 ust. 4 ustawy:

Samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, z wyłączeniem przypadków, gdy dług celny wygasł na podstawie art. 124 ust. 1 lit. e-g lub k unijnego kodeksu celnego.

W myśl art. 101 ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy z tytułu importu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego. Przepisu nie stosuje się w przypadku, gdy dług celny wygasł na podstawie art. 124 ust. 1 lit. e-g lub k unijnego kodeksu celnego.

Art. 102 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2 ( ).

Jak stanowi art. 112 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od akcyzy samochód osobowy przywożony spoza terytorium państw członkowskich oraz państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu z terytorium tych państw, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1)samochód osobowy jest przeznaczony do użytku osobistego tej osoby;

2)samochód osobowy służył do użytku osobistego tej osoby w miejscu poprzedniego jej pobytu poza terytorium państwa członkowskiego lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu;

3)osoba ta przedstawi właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dowód potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w pkt 2;

4)osoba ta przebywała poza terytorium państwa członkowskiego lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez okres co najmniej 12 kolejnych miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu;

5)samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy od dnia jego przywozu na terytorium kraju.

W myśl art. 112 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym:

Przepisy art. 110 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 110 ust. 7 ustawy:

W przypadku przywozu, o którym mowa w ust. 1 i 2, z terytorium państwa członkowskiego, samochód osobowy jest zwolniony od akcyzy, jeżeli został przywieziony przed upływem 12 miesięcy od dnia osiedlenia się osoby fizycznej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 110 ust. 8 ustawy:

Za miejsce stałego pobytu uznaje się miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe. W przypadku osoby niezwiązanej z tym miejscem zawodowo na osobiste powiązania wskazuje istnienie ścisłych więzi pomiędzy tą osobą a miejscem, w którym mieszka. Jednakże za miejsce stałego pobytu osoby związanej zawodowo z miejscem innym niż miejsce powiązań osobistych, i z tego względu przebywającej na zmianę w różnych miejscach na terytoriach dwóch lub więcej państw członkowskich Unii Europejskiej, uznaje się miejsce, z którym jest związana osobiście, pod warunkiem że regularnie tam powraca. Ten ostatni warunek nie musi być spełniony, jeśli osoba mieszka na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej w celu wypełnienia zadania w określonym czasie. Studia wyższe bądź nauka w szkole poza miejscem stałego pobytu nie stanowią zmiany miejsca stałego pobytu.

Mając na uwadze powyższe przepisy i przedstawione we wniosku okoliczności w pierwszej kolejności należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 112 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, dotyczy samochodu osobowego przywożonego spoza terytorium państw członkowskich oraz państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu z terytorium tych państw. Zwolnienie to jest uwarunkowane łącznym spełnieniem wszystkich przesłanek wyszczególnionych w pkt 1-5 art. 112 ust. 1 ustawy i ujętych w treści art. 110 ust. 7 i 8 ustawy, które stosuje się odpowiednio do przywozu samochodu osobowego z państwa trzeciego.

Tym samym import samochodu osobowego, będzie mógł być objęty zwolnieniem od akcyzy jeżeli przybycie do Polski będzie związane przeniesieniem na stałe na terytorium kraju i spełnione będą pozostałe warunki ustawy, tj.:

1)samochód osobowy jest przeznaczony do użytku osobistego tej osoby;

2)samochód osobowy służył do użytku osobistego tej osoby w miejscu poprzedniego jej pobytu poza terytorium państwa członkowskiego lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu;

3)osoba ta przedstawi właściwemu naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dowód potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w pkt 2;

4)osoba ta przebywała poza terytorium państwa członkowskiego lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez okres co najmniej 12 kolejnych miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu;

5)samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy od dnia jego przywozu na terytorium kraju.

Dodatkowo, jak wynika z art. 110 ust. 7 ustawy (który należy stosować odpowiednio w przypadku importu), samochód osobowy będzie mógł być objęty zwolnieniem od akcyzy, jeżeli został przywieziony przed upływem 12 miesięcy od dnia osiedlenia się osoby fizycznej na terytorium kraju.

Zaznaczyć należy, że za miejsce stałego pobytu uznaje się miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności pozwala stwierdzić, że w Pana sytuacji nie będzie spełniony warunek określony w pkt 4 ww. art. 112 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy przyjechał Pan do Polski (…) r., (data przekroczenia granicy), gdzie od (…) r. znalazł Pan zatrudnienie. Przyjeżdżając do Polski wwiózł Pan swoje mienie osobiste w postaci przedmiotowego samochodu osobowego przy czym nie planował Pan wówczas pozostać w Polsce na stałe.  

Dopiero w późniejszym czasie, w związku z rozwijającą się (…) i zaangażowaniu (…), postanowił Pan zostać w Polsce na stałe i w dniu (…) r. złożył Pan wniosek o wydanie pozwolenia na pobyt czasowy w związku z wykonywaniem pracy. Decyzją Wojewody (…) z dnia (…) r. uzyskał Pan ww. pozwolenie na pobyt czasowy do dnia (…) 2025 r.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nie jest Pan osobą, która przebywała poza terytorium państwa członkowskiego lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez okres co najmniej 12 kolejnych miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu.

Biorąc pod uwagę treść art. 110 ust. 8 ustawy, należy zauważyć że miejscem Pana stałego pobytu może być uznana Polska ale dopiero od (…) r., gdyż zgodnie z przedstawionym opisem sprawy nie można uznać, że w (…) r. przebywał Pan na terytorium kraju przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym.

Skoro zatem miejscem Pana stałego pobytu jest Polska od (…) r., ale już od (…) r., przebywał Pan na terytorium Polski, nie można tym samym równocześnie uznać, że jest Pan osobą, która przebywała poza terytorium Polski przez okres co najmniej 12 kolejnych miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu.

Nie można także uznać, że spełnia Pan warunek o którym mowa w pkt 2 art. 112 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym warunkiem samochód osobowy powinien służyć do Pana użytku osobistego w miejscu poprzedniego pobytu poza terytorium państwa członkowskiego lub państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu.

Jeśli więc miejscem Pana stałego pobytu jest Polska od (…) r., przy czym już od (…) r., przebywał Pan na terytorium Polski wraz z samochodem, nie można tym samym przyjąć, że samochód osobowy służył do Pana użytku osobistego poza terytorium Polski przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu, gdyż miejscem Pana pobytu, zgodnie z opisem sprawy od (…) r. była Polska.

Orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie stosowania przedmiotowego zwolnienia jest zgodne i wskazuje, że analiza tych regulacji daje podstawę do przyjęcia, że prawodawca łączy pojęcie przeniesienia swojego stałego miejsca zamieszkania ze stałym zaprzestaniem zamieszkiwania w państwie trzecim i jego przeniesieniem na stałe na terytorium kraju. Tym samym zwolnienie od podatku akcyzowego mienia osobistego jakim jest samochód osobowy wymaga od osoby przesiedlającej się spełnienia w pierwszej kolejności podstawowego warunku, jakim jest fakt przeniesienia swojego stałego miejsca zamieszkania z państwa trzeciego na terytorium kraju. Dopiero stwierdzenie takiej okoliczności daje podstawę do analizy sprawy pod kątem spełnienia pozostałych warunków zwolnienia, skonkretyzowanych w art. 112 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym – por. prawomocny wyrok WSA w Krakowie z 15 października 2020 r., sygn. akt I SA/Kr 380/19, wyrok WSA Białymstoku z 13 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 503/13.

Przepisy ustawy nie przewidują odstępstw od wyszczególnionych w ustawie warunków i przewidzianych tam terminów, także w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, w tym tych do których się Pan obwołuje.

Tym samym Pana stanowisko, w zakresie podatku akcyzowego, dotyczące możliwości zwolnienia od akcyzy samochodu osobowego przywiezionego z (…) jako mienie przesiedleńcze na podstawie art. 112 ust. 1 ustawy, uznać należy za nieprawidłowe.

W przedstawionych bowiem we wniosku okolicznościach zdarzenia przyszłego nie spełni Pan wszystkich przesłanek do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 112 ust. 1 ustawy.

W pozostałym zakresie dotyczącym cła i podatku od towarów i usług, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zastrzega się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy w zakresie podatku akcyzowego i została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku okoliczności zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2383; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1634, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.