Interpretacja indywidualna z dnia 14.05.2012, sygn. IPPP3/443-217/12-4/SM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

węgla w procesie produkcji betonu komórkowego będzie użyciem go w celach opałowych, zwolnionym z akcyzy jako zużycie w procesie mineralogicznym

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2012 r. (data wpływu 24.02.2012 r.), uzupełnionego w dniu 11.04.2012 r. (data wpływu 12.04.2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-217/12-2/SM z dnia 30.03.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 04.04.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od węgla zużywanego w procesie produkcji betonu komórkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.02.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od węgla zużywanego w procesie produkcji betonu komórkowego.

Wniosek uzupełniony w dniu 11.04.2012 r. (data wpływu 12.04.2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 30.03.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem betonu komórkowego na bazie piasku, cementu, skał wapiennych lub popiołu. W procesie technologicznym produkcji betonu komórkowego zużywany jest węgiel. Spalany węgiel służy do uzyskania nasyconej pary technologicznej, używanej do obróbki hydrotermicznej (autoklawizacji), będącej jednym z zasadniczych etapów produkcji betonu komórkowego. Proces ten odbywa się pod ciśnieniem 12 atmosfer i w temperaturze 180-190 stopni w środowisku nasyconej pary wodnej (powstałej ze spalenia miału węglowego) w zbiornikach ciśnieniowych - autoklawach.

W wyniku autoklawizacji zachodzą właściwe reakcje chemiczne pomiędzy rozpuszczoną krzemionką, a jonami wapnia, które prowadzą do powstania określonej struktury fazowej betonu komórkowego - podstawowej i najbardziej pożądanej z faz. W całym tym procesie konieczna jest obecność nasyconej pary wodnej, powstałej ze spalania węgla. Pod jej wpływem zachodzi całkowita metamorfoza struktury wewnętrznej betonu komórkowego, następuje uzyskanie produktu finalnego.

W uzupełnieniu z dnia 10.04.2012 r. (data nadania 11.04.2012 r., data wpływu 12.04.2012 r.) Spółka dodatkowo poinformowała, że:

Węgiel jest podstawowym surowcem w procesie produkcji betonu komórkowego.Autoklawizacja jest jednym z podstawowych procesów technologicznych w produkcji betonu komórkowego, który decyduje o jego jakości. Umożliwia ona hydratację składników spoiwa za pomocą nasyconej pary wodnej, która przeważnie jest pod ciśnieniem 1,1-1,3 MPa o temperaturze do 200 st. C. Dzięki temu w procesie autoklawizacji powstają specyficzne fazy, które odpowiadają za cechy wytrzymałościowe gotowego wyrobu.

Proces autoklawizacji podzielony jest na kilka etapów opisanych poniżej.

Faza I - odpowietrzanie autoklawu przez przedmuchanie parą wodną. Ciśnienie w autoklawie to 0,1-0,1 2MPa.

Faza II - podnoszenie ciśnienia w autoklawie do poziomu 1,1-1,3 MPa. Bezpośrednio po usunięciu powietrza w fazie I z zastosowaniem podciśnienia dąży się do osiągnięcia stałego ciśnienia roboczego. Na podnoszenie ciśnienia zużywa się ok. 80% całej pary, a pozostałe 20% na przeprowadzenie reakcji chemicznych.

Faza III - Powstawanie nowych związków i przemiany składu fazowego następują tylko podczas tej fazy cyklu autoklawizacji.

Faza IV - Obniżenie ciśnienia w autoklawie do 0,1 MPa i jego opróżnienie.

Jak pokazano powyżej cały zużywany węgiel służy do produkcji nasyconej pary wodnej, a nie do celów opałowych. Celem opałowym jest wytwarzanie ciepła służącego do ogrzewania pomieszczeń, a Spółka wytwarza parę wodną, bez której nie może wyprodukować betonu komórkowego.Nasyconej pary wodnej o temp. 180-200 st. C nie można wykorzystać do żadnych innych celów, jak tylko na cele produkcyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka powinna płacić akcyzę od węgla oznaczonego kodem CN 2701 zużywanego w celu uzyskania pary w procesie mineralogicznym polegającym na produkcji betonu komórkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki węgiel nabywany i zużywany w celu uzyskania pary wodnej jest zwolniony z podatku akcyzowego.Produkcja wyrobów betonowych (betonu komórkowego) jest procesem mineralogicznym sklasyfikowanym w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (pozycja: 26.61). W związku z tym, w ocenie Spółki, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Ponadto Spółka nabywa i zużywa węgiel nie w celach opałowych, ale w procesie mineralogicznym produkcji betonu komórkowego, w celu uzyskania pary niezbędnej do powstania określonej fazy betonu komórkowego.

Odnośnie do interpretacji pojęcia cel opałowy obowiązujące przepisy go nie precyzują. W konsekwencji należy odnieść się w tym zakresie do potocznego znaczenia tego pojęcia. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie opał oznacza to, czym się ogrzewa pomieszczenie. Biorąc zatem pod uwagę powyższą definicję uznać należy, iż cel opałowy spełniony zostanie w każdym takim przypadku, gdy zużywany węgiel służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej służącej do ogrzewania, opalania itp.

Nie jest zatem celem opałowym zużycie węgla w celu uzyskania pary niezbędnej w procesie technologicznym dla uzyskania określonych parametrów produkowanego betonu komórkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm., zwanej dalej ustawą), użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby akcyzowe wyroby energetyczne, energie elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, okreslone w załączniku nr 1 do ustawy. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Umieszczenie dopisku ex przy konkretnym kodzie CN ma na celu zawężenie tych wyrobów do tych, które spośród danego grupowania spełniają warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce Nazwa wyrobu (grupa wyrobów). Dopisek ex umieszczony w pozycjach załącznika oznacza, iż wyroby o podanych tam kodach należy traktować zawężająco czyli np. nie wszystkie wyroby oznaczone kodem CN 2701, lecz te spośród nich, które są opisane w danej pozycji. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2, czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych. Zasadą jest, iż obrót wyrobami węglowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

I tak, zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).Należy zauważyć, że w przedmiotowym rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 pod kodem DI 26.61 mieści się Produkcja wyrobów betonowych budowlanych.

W tym miejscu warto się odnieść do kwestii uznania zużycia węgla w opisanej sytuacji za zużycie w celach opałowych. Zdaniem Spółki nabywa ona i zużywa węgiel nie w celach opałowych, ale w procesie mineralogicznym produkcji beton komórkowego, w celu uzyskania pary niezbędnej do powstania określonej fazy betonu komórkowego.Z tym twierdzeniem nie sposób się zgodzić.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że z treści ww. przepisów art. 2 ust. 1 pkt 1 i 1a oraz poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy wynika, że wymienione tam wyroby węglowe (węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla, węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu oraz koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy) są wyrobami akcyzowymi wyłącznie w przypadku, gdy są przeznaczone do celów opałowych. Jednocześnie w myśl przepisów art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane m.in. w procesach mineralogicznych.

Zatem gdyby zużycie węgla w procesie mineralogicznym nie było traktowane jako ich użycie do celów opałowych, węgiel w zaistniałej sytuacji nie byłby traktowany jako wyrób akcyzowy, a zatem przepis dotyczący jego zwolnienia stałby się zbędny.

Analiza Spółki w tym zakresie byłaby zatem także niezasadna.Jak zauważa Spółka, w przepisach ustawy o podatku akcyzowym nie zdefiniowano pojęcia cel opałowy.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) pojęcie opał oznacza to czym się ogrzewa pomieszczenia, czym się paliw w piecu, w kuchni itp.. Mały Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo naukowe PWN) definiuje opał jako to czym się pali, materiał do palenia: drewno, węgiel, szczapy, natomiast opałowy oznacza nadający się na opał, służący do palenia.

Należy także zwrócić uwagę, iż zwrot - zużycie w celach opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w opisanej sytuacji spalany węgiel służy do uzyskania nasyconej pary technologicznej, tj. zdaniem tut. Organu wytworzone w wyniku spalenia tego węgla ciepło jest używane do pogrzania wody w celu wytworzenia pary wodnej, wykorzystywanej w dalszym procesie produkcji betonu komórkowego (opisanego szczegółowo przez Spółkę procesu autoklawizacji).Zatem zużycie węgla w tym przypadku będzie użyciem go w celach opałowych.

Stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za błędne.

Zgodzić się jednak należy, że węgiel nabywany i zużywany w tym procesie będzie zwolniony z podatku akcyzowego.Odnośnie zwolnienia od akcyzy w zaistniałej sytuacji należy wskazać, iż w świetle przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem wskazanego zwolnienia (wyrobów węglowych zużywanych m.in. w procesach mineralogicznych) jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka jest producentem betonu komórkowego na bazie piasku, cementu, skał wapiennych lub popiołu. W procesie technologicznym produkcji betonu komórkowego zużywany jest węgiel.

Spalany węgiel służy do uzyskania nasyconej pary technologicznej, używanej do obróbki hydrotermicznej (autoklawizacji), będącej jednym z zasadniczych etapów produkcji betonu komórkowego. Proces ten odbywa się pod ciśnieniem 12 atmosfer i w temperaturze 180-190 stopni w środowisku nasyconej pary wodnej (powstałej ze spalenia miału węglowego) w zbiornikach ciśnieniowych - autoklawach.

W wyniku autoklawizacji zachodzą właściwe reakcje chemiczne pomiędzy rozpuszczoną krzemionką a jonami wapnia, które prowadzą do powstania określonej struktury fazowej betonu komórkowego - podstawowej i najbardziej pożądanej z faz. W całym tym procesie konieczna jest obecność nasyconej pary wodnej, powstałej ze spalania węgla. Pod jej wpływem zachodzi całkowita metamorfoza struktury wewnętrznej betonu komórkowego, następuje uzyskanie produktu finalnego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wykorzystywanie wyrobów węglowych w sposób opisany we wniosku, tj. w procesie produkcji betonu komórkowego (sklasyfikowanego pod kodem DI 26.61 ww. rozporządzenia Rady (EWG) 3037/90)) będzie zużyciem w procesie mineralogicznym, korzystającym z ww. zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy (pod warunkiem prowadzenia - zgodnie z art. 31a ust. 4-7 ustawy - ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych).

Zatem Spółka nie będzie miała obowiązku zapłaty podatku akcyzowego w opisanej sytuacji.

Z uwagi na to, że nie zgodzono się ze stanowiskiem Spółki w kwestii nieuznania zużycia węgla za zużycie w celach opałowych, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 288 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie