Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania strat ilościowych związanych z magazynowaniem wyrobów węglowych stawka

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012r. (data wpływu 23 kwietnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania strat ilościowych związanych z magazynowaniem wyrobów węglowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania strat ilościowych związanych z magazynowaniem wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej zwany: Spółką bądź Wnioskodawcą) jest producentem energii elektrycznej. Spółka w ramach swojej działalności dokonuje zakupu, od pośredniczącego podmiotu węglowego, wyrobów węglowych - miału węglowego oznaczonego kodem CN 2701 - zwolnionych z podatku akcyzowego z przeznaczeniem na cele produkcji energii elektrycznej. Spółka korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 1, 8 i 9 ustawy o podatku akcyzowym. Celem zachowania warunków zwolnienia, o których mowa w art. 31a ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, Wnioskodawca prowadzi ewidencję akcyzowych wyrobów zwolnionych zużywanych do celów zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie w formie papierowej po nałożeniu zamknięcia urzędowego przez właściwego naczelnika urzędu celnego. Zgodnie z otrzymaną przez Spółkę indywidualną interpretacją przepisów prawa w zakresie opodatkowania strat ilościowych związanych z magazynowaniem wyrobów węglowych o sygn. 1BPP3/443-1230/11/PH, zdaniem Ministra Finansów wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe podczas magazynowania są przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku akcyzowego należy opodatkować straty ilościowe związane z magazynowaniem wyrobów węglowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, straty będące przedmiotem wniosku o interpretację wynikają z naturalnych procesów fizykochemicznych np.:

• wyroby węglowe nasiąkają wodą, a następnie woda może z nich wyparowywać co powoduje zmianę ciężaru wyrobów węglowych;
• zamarzają;
• przywierają do podłoża.

Różnice w ilości węgla wynikają również z dopuszczalnych błędów pomiarów urządzeń pomiarowych stosowanych przy ważeniu wyrobów węglowych lub dopuszczalnych błędów pomiaru przy inwentaryzacji wyrobów węglowych magazynowanych na hałdzie.

Analizując przepisy artykułu 89 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym wyroby węglowe podlegają efektywnemu opodatkowaniu tylko wtedy, gdy są zużywane na cele opałowe. W przypadku gdy wyroby węglowe nie są przeznaczone na cele opałowe, jak ma to miejsce w opisanym przypadku, zdaniem Spółki, należy zastosować przepis art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie, z którym: Stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Reasumując w stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółki, nie dochodzi do przeznaczenia wyrobów węglowych na cele opałowe w związku z czym straty wyrobów węglowych powstałych w czasie magazynowania opodatkowane będą zerową stawką akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.

Natomiast zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Stosownie do art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ,,produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075, ze zm.).

I tak w myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, ewidencja, o której mowa w art. 31a ust. 4 i art. 32 ust. 5 pkt 3 ustawy, zwana dalej ewidencją, zawiera:

1. dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych:
   1. nazwę wyrobów oraz ich kod CN,
   2. ilość opakowań oraz ich numery identyfikacyjne, jeżeli zostały nimi oznaczone,
   3. ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego;
2. informację odpowiednio o dacie wysłania, otrzymania wyrobów zwolnionych lub ich zużycia;
3. informację o dacie wystawienia i numerach identyfikujących dokument dostawy albo dokument, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, na podstawie których wyroby zwolnione zostały wysłane, otrzymane lub zużyte;
4. informację o adresie miejsca odbioru wyrobów zwolnionych.

Zgodnie z § 3 ust. 2a ww. rozporządzenia, ilość wyrobów węglowych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w 1000 kg w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów.

Stosownie do § 4 ust. 4 ww. rozporządzenia, dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest producentem energii elektrycznej. W ramach swojej działalności dokonuje zakupu od pośredniczącego podmiotu węglowego, wyrobów węglowych - miału węglowego oznaczonego kodem CN 2701 - zwolnionych z podatku akcyzowego z przeznaczeniem na cele produkcji energii elektrycznej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, jaką stawką podatku akcyzowego należy opodatkować straty ilościowe związane z magazynowaniem wyrobów węglowych.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 1, 8 i 9 ustawy. Celem zachowania warunków zwolnienia, o których mowa w art. 31a ust. 4 ustawy, Wnioskodawca prowadzi ewidencję akcyzowych wyrobów zwolnionych zużywanych do celów zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie w formie papierowej po nałożeniu zamknięcia urzędowego przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

A zatem Wnioskodawca nabywa wyroby węglowe z przeznaczeniem zużycia ich na cele opałowe, uprawniające do zastosowania zwolnienia od akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Jak podkreślono powyżej, w myśl § 3 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy, ewidencja, o której mowa w art. 31a ust. 4 i art. 32 ust. 5 pkt 3 ustawy, zwana dalej ewidencją, zawiera dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych: ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego.

Powyższy przepis w sposób precyzyjny i nie budzący żadnych wątpliwości nakłada na podmiot korzystający ze zwolnień wskazanych w art. 31a ust. 2 z wyjątkami nie mającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie obowiązek wykazania ilości wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy w łącznej ilości otrzymanych wyrobów zwolnionych.

Innymi słowy, w przypadku kiedy Wnioskodawca odnotowuje różnice pomiędzy ilością wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy a łączną ilością otrzymanych wyrobów zwolnionych, fakt ten musi znajdować odzwierciedlenie w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji, ponieważ jedynie wyroby węglowe faktycznie zużyte na cele uprawniające do zwolnienia podlegają zwolnieniu.

Jak wskazano we wcześniejszej części niniejszej interpretacji, przepis - w oparciu o który Wnioskodawca dokonał konstrukcji swojego stanowiska, tj. art. 89 ust. 2 ustawy - stanowi, że stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł

Zdaniem tut. organu, powołany przez Wnioskodawcę art. 89 ust. 2 ustawy nie może mieć zastosowania w spawie będącej przedmiotem wniosku.

Bezsprzecznie bowiem Wnioskodawca nabył wyroby węglowe do celów opałowych celem ich zużycia do celów opałowych. Oznacza to, że wyroby te są wyrobami, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy. To, że zostały one przy sprzedaży objęte zwolnieniem ze względu na przeznaczenie do zużycia na cele wskazane w art. 31a ust. 2 pkt 1, pkt 8 u pkt 9 ustawy, nie eliminuje faktu, że jest to wyrób, o którym mowa w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym błędne jest założenie, że magazynowany przez Wnioskodawcę wyrób węglowy przeznaczony do celów opałowych przestaje być takim wyrobem węglowym wymienionym w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy wskutek jego straty ilościowej.

Opisane we wniosku wyroby akcyzowe są wyrobami węglowymi wskazanymi w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie zaś wyrobami energetycznymi (...) przeznaczonymi do celów inne niż opałowe wskazanymi w art. 89 ust. 2 ustawy.

Należy również zwrócić uwagę na przepisy dotyczące ubytków wyrobów węglowych. Co prawda nie znajdują one zastosowania w przedmiotowej sprawie w sposób bezpośredni, ponieważ zapytanie Wnioskodawcy nie dotyczy ubytków w rozumieniu ustawy akcyzowej, lecz strat. Przepisy te jednak wskazują, że nie jest intencją ustawodawcy stosowanie stawki innej niż wskazana w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy w odniesieniu do wszystkich ujemnych zmian ilościowych wyrobów węglowych, które:

• nie stanowią ubytków w rozumieniu ustawy,
• stanowią ubytki w rozumieniu ustawy, lecz nie są objęte normami dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych ustalonymi przez naczelnika urzędu celnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy, ubytkami wyrobów akcyzowych są - wszelkie straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Stosownie do art. 9a ust. 1 pkt 8 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest powstanie ubytków wyrobów węglowych.

W powyższym przepisie objęto zatem określone w art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy ubytki objęte zakresem opodatkowania akcyzą. Konstrukcja taka była niezbędna, gdyż wolą ustawodawcy było następnie objęcie precyzyjnie określonej ilości ubytków możliwością zastosowania zwolnienia:

Stosownie do art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

W powyższy sposób ustawodawca zatem: zdefiniował pojęcie ubytków wiążąc je z podmiotem dokonującym obrotu wyrobami węglowymi zwolnionymi ze względu na przeznaczenie, objął opodatkowaniem oraz następnie dopuścił możliwość zastosowania zwolnienia do określonej wysokości.

Powyższa konstrukcja legislacyjna byłaby pozbawiona sensu, gdyby podmiot pośredniczący którego dotyczą powyższe regulacje korzystał ze zwolnienia w zakresie ubytków objętych normami dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych ustalonymi przez naczelnika urzędu celnego, i jednocześnie w pozostałej części tych ubytków korzystałby ze stawki zerowej. Zasadnym jest powzięcie wątpliwości, czy przy takiej interpretacji przepisów byłoby celowe występowanie do naczelnika urzędu celnego z wnioskiem o ustalenie norm dopuszczalnych ubytków.

Ponadto, powracając do sytuacji opisanej we wniosku, stwierdzić należy, iż zaakceptowanie stanowiska Wnioskodawcy stanowiłoby podważenie założenia o racjonalności ustawodawcy również dlatego, gdyż prowadziłoby do sytuacji, kiedy to w przypadku rzeczywistego zużycia przez podmiot zużywający wyrobów węglowych na cele uprawniające do zwolnienia przy jednoczesnym dopełnienia przez podatnika warunków uprawniających do zwolnienia wyroby te podlegają zwolnieniu z akcyzy, zaś w sytuacji, w której nabyte w celu zużycia na cele objęte zwolnieniem wyroby węglowe nie zostałyby jednak przez podmiot zużyte na deklarowane cele (nie dopełnione zostałyby przez podatnika warunki uprawniających do zwolnienia) właściwą stawką byłaby stawka zerowa.

Należy zwrócić uwagę, iż wymóg określenia ilości wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy w ilości otrzymanych wyrobów zwolnionych, byłby zbędny, gdyby zwolnieniu, lub opodatkowaniu zerową stawką akcyzy podlegała całkowita ilość wyrobów węglowych nabytych jako zwolnione od akcyzy.

Dodatkowo zwrócić należy uwagę, powyższe stanowisko pozostaje w zgodności z zasadami określonymi na poziomie wspólnotowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 str. 51 ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 405 ze zm.) zwanej dalej Dyrektywą Energetyczną, dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie produkty energetyczne stosuje się do produktów objętych kodami CN 2701,2702 i 2704 do 2715.

W art. 21 ust. 4 Dyrektywy Rady 2003/96/WE, wskazano, iż Państwa Członkowskie mogą także przewidzieć, że podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną stają się wymagalne, gdy zostanie ustalone, że warunek dla końcowego zużycia, ustanowiony w przepisach krajowych do celów obniżonego poziomu opodatkowania lub zwolnienia, nie jest lub przestaje być spełniany.

W tym miejscu tut. organ pragnie zwrócić uwagę, iż stanowiąc nowe przepisy dotyczące opodatkowania wyrobów węglowych, które weszły w życie z dniem 2 stycznia 2012r., polski ustawodawca skorzystał w powyższego prawa i w art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy określił, że w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Dodatkowo w odniesieniu do wskazania przez Wnioskodawcę, że Różnice w ilości węgla wynikają również z dopuszczalnych błędów pomiarów urządzeń pomiarowych stosowanych przy ważeniu wyrobów węglowych lub dopuszczalnych błędów pomiaru przy inwentaryzacji wyrobów węglowych magazynowanych na hałdzie zwrócić należy uwagę, na opinię wyrażoną przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 maja 2011r. sygn. akt I GSK 225/10, gdzie Sąd stwierdził: wartość dozwolonych przepisami granicznych błędów wagowych nie może być wykorzystywana do określenia jakichkolwiek poprawek do nominalnych wskazań wag lub innych przyrządów pomiarowych.

NSA stwierdził, że samo ważenie jest czynnością techniczną, jednym z etapów ustaleń faktycznych i jako takie jest poddane kontroli właściwego organu administracji, zaś strona postępowania, w trakcie którego ważenie jest dokonywane, winna w sposób aktywny podejmować działania w celu weryfikacji wyniku ważenia, w sytuacji powstania wątpliwości co do jego prawidłowości. Zasada ta znajduje pośrednio swoje źródło w treści § 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2008 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne (...), zgodnie z którym wyniki ważenia powinny być powtarzalne i możliwe do odtworzenia przy użyciu innych urządzeń wskazujących. Mając na uwadze powyższe regulacje, podzielić należy pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 sierpnia 2004 r. (sygn. akt GSK 778/04),iż dla urządzeń zalegalizowanych miarodajne są zawsze nominalne wskazania wag.

Reasumując powyższe, w przedmiotowej sprawie, jako na pragnącym skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy podmiocie zużywającym, na Wnioskodawcy ciążył obowiązek rzeczywistego zużycia wyrobów węglowych na cele objęte zwolnieniem.

Ponieważ nie wszystkie nabyte w zwolnieniu wyroby węglowe zostały zużyte przez Wnioskodawcę na cele objęte zwolnieniem, warunek dla końcowego zużycia, ustanowiony w przepisach krajowych do celów obniżonego poziomu opodatkowania lub zwolnienia, nie został spełniony dla wszystkich wyrobów węglowych (art. 21 ust. 4 Dyrektywy Energetycznej).

Innymi słowy doszło tym samym - w odniesieniu do tej części wyrobów węglowych, których ilość stanowi różnicę pomiędzy ilością otrzymanych wyrobów zwolnionych a ilością wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy (§ 3 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r.) - do naruszenia warunków zwolnienia, kwalifikowanego na gruncie ustawy (art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy) jako użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy. Dla czynności polegającej na użyciu wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy nie przewidziano w przepisach dotyczących podatku akcyzowego możliwości zastosowania zerowej stawki opodatkowania .

Tym samym występujące u Wnioskodawcy straty ilościowe związane z magazynowaniem wyrobów węglowych podlegają opodatkowaniu stawką podatku określoną w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach