Interpretacja indywidualna z dnia 09.03.2010, sygn. IBPP3/443-959/09/BWo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy zużycie nabywanej przez Spółkę energii elektrycznej na potrzeby własne powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym i obliguje ją do rozliczenia i odprowadzenia tego podatku?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2009r. (data wpływu 14 grudnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne przez podmiot posiadający koncesję na dystrybucję tą energią - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne przez podmiot posiadający koncesję na dystrybucję tą energią.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jako przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się dystrybucją energii elektrycznej pełni funkcję Operatora Systemu Dystrybucyjnego, świadczącego usługi przesyłowe na rzecz przedsiębiorstwa zajmującego się obrotem tą energią czyli jej sprzedażą indywidualnym odbiorcom. W związku z prowadzoną działalnością Spółka posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Spółka, jak każdy inny podmiot, w celu zaspokojenia potrzeb własnych (pod którymi należy rozumieć potrzeby o charakterze administracyjnym jak również zasilanie urządzeń związanych z przesyłem i dystrybucją energii), nabywa energię elektryczną od przedsiębiorstwa obrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zużycie nabywanej przez Spółkę energii elektrycznej na potrzeby własne powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym i obliguje ją do rozliczenia i odprowadzenia tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie przez nią energii elektrycznej na potrzeby własne nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, bowiem obowiązek jej opodatkowania powstaje w związku ze sprzedażą tej energii Spółce. Podatnikiem akcyzy jest podmiot, który dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec którego zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą. Przedmiotem opodatkowania akcyzą objęta jest sprzedaż energii nabywcy końcowemu, a także jej zużycie przez podmiot posiadający koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią. Uwzględniając definicję nabywcy końcowego w zestawieniu z przepisami określającymi przedmiot opodatkowania akcyzą można zatem wnioskować, że podmiot posiadający jedną z koncesji określonych prawem energetycznym (wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót) będzie podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby, gdyż sprzedaż tej energii na jego rzecz, jako że nie jest on nabywcą końcowym, nie jest objęta normą art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wniosek taki nie jest jednak do zaakceptowania w świetle wykładni celowościowej oraz systemowej przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy o podatku akcyzowym, w świetle art. 2 pkt 19 ustawy nabywcą końcowym jest podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną lecz ją zużyje. Zatem ratio legis tego przepisu, określającego nabywcę końcowego poprzez odwołanie się do faktu braku posiadania jakiejkolwiek koncesji, która jest przewidziana w ustawie Prawo energetyczne, było wskazanie ostatecznego konsumenta, który kupuje energię elektryczną aby ją zużyć na własne potrzeby. Jest to racjonalne zważając na zasadę, iż podatek akcyzowy jest podatkiem konsumpcyjnym i staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji.

Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 31 marca 2009 r. (znak: pismo AE 6/033/13/IRZ/09/1772), rozstrzygnął kwestię skutków podatkowych w akcyzie w zakresie sprzedaży energii elektrycznej na rzecz podmiotu posiadającego koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jej zużycia przez ten podmiot. Argumenty zawarte w tej interpretacji można w pełni odnieść także do zaprezentowanego w niniejszym wniosku stanu faktycznego.

W zakresie, w jakim podmiot zakupuje energię na własne potrzeby (nie przeznacza jej do sprzedaży), staje się nabywcą końcowym jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby. W związku z tym w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo iż ustawodawca określił pojęcie nabywcy końcowego w art. 2 pkt 19 ustawy, zgodnie z którym nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne, posiadanie koncesji określonej prawem energetycznym nie wyklucza uznania danego podmiotu za nabywcę końcowego. Status taki należy bowiem oceniać w konkretnej sytuacji. Jeżeli podmiot taki nabywa energię elektryczną na własne potrzeby to staje się on nabywcą końcowym niezależnie od tego, czy posiada właściwą koncesję. Nabyta na własne potrzeby energia elektryczna nie jest bowiem przeznaczona do obrotu, a tylko ten aspekt warunkuje wyłączenie danego podmiotu z kategorii nabywców końcowych.

Stanowisko takie jest w pełni uzasadnione zważając na regułę, iż podatek akcyzowy jest podatkiem jednofazowym, tzn. że jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego (tu: energii elektrycznej) powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności opodatkowanych /tu sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu/ to nie powstaje już obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z Bydgoszczy z dnia 21 października 2009 sygn. ITPP3/443-135/09/ZG wydanej dla spółki dystrybucyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 3 poz. 11 ze zm.) zwanej dalej ustawą, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

W myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot:

1. nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od wyrobów tych nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony;
2. będący nabywcą końcowym zużywającym energię elektryczną, jeżeli od tej energii nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
3. u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych;
4. będący przedstawicielem podatkowym;
5. będący zarejestrowanym handlowcem - z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych na rzecz osoby trzeciej.

Stosownie do art. art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Nabywcą końcowym, zgodnie z art. 2 pkt 19 ww. ustawy jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.4)), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, z późn. zm.5)) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Opodatkowaniu akcyzą podlega zatem zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy zużycie energii elektrycznej przez podmioty posiadające koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym zajmującym się dystrybucją energii elektrycznej pełni funkcję Operatora Systemu Dystrybucyjnego, świadczącego usługi przesyłowe na rzecz przedsiębiorstwa zajmującego się obrotem tą energią czyli jej sprzedażą indywidualnym odbiorcom. W związku z prowadzoną działalnością Spółka posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Wnioskodawca w celu zaspokojenia potrzeb własnych (pod którymi należy rozumieć potrzeby o charakterze administracyjnym jak również zasilanie urządzeń związanych z przesyłem i dystrybucją energii), nabywa energię elektryczną od przedsiębiorstwa obrotu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada koncesję na dystrybucję energii elektrycznej. Posiadana przez Wnioskodawcę koncesja na dystrybucję energii elektrycznej, powoduje, iż jest on podatnikiem podatku akcyzowego od zakupionej energii elektrycznej, zużytej następnie na potrzeby własne.

W związku powyższym zużycie energii elektrycznej przez Wnioskodawcę, który posiada koncesję na dystrybucję i obrót energią elektryczną, na potrzeby własnej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Wnioskodawca na podstawie art. 13 ust. 1 ww. ustawy w związku z ww. czynnościami, jest podatnikiem podatku akcyzowego obowiązanym do zapłaty podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od energii elektrycznej zużywanej na potrzeby własnej działalności gospodarczej należało uznać za nieprawidłowe.

Równocześnie zauważa się, iż interpretacja ogólna z dnia 31 marca 2009r. znak AE 6/033/13/RZ/09/1772 dotyczy podmiotu wytwarzającego energię elektryczną, który jednocześnie kupuje energię elektryczną w celu zużycia na własne potrzeby. Zatem interpretacja ta nie ma zastosowania do podmiotu posiadającego koncesję na dystrybucję energii elektrycznej.

W kwestii zaś interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 października 2009r. sygn. akt ITPP3/443-135/09/ZG zauważyć należy, iż stanowisko organu wyrażone w tej interpretacji nie ma charakteru powszechnie obowiązującego i nie wiąże innych organów wydających interpretacje indywidualne w podobnej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach