Temat interpretacji

Podatek akcyzowy w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zdarzenia przyszłego i stanowiska oraz przeformułowania pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 2 stycznia 2012 r. następuje nowelizacja ustawy o podatku akcyzowym w zakresie opodatkowania węgla i koksu akcyzą. Zgodnie z Dyrektywą Energetyczną (2003/96/WE) i ustawą o podatku akcyzowym węgiel i koks będą opodatkowane akcyzą.

W ustawie z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 232, poz.1378) ujęto w zwolnieniach od podatku akcyzowego produkcję wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych - produkcję ceramicznych wyrobów gospodarstwa domowego.

Ustawa zwalnia od akcyzy wyroby węglowe zużywane m.in. w procesach mineralogicznych tzn. procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem Dl 26 (Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 Dl 26.21).

Wnioskodawca zajmuje się produkcją ceramiki szlachetnej (porcelany) zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. i zakupuje węgiel (kod CN 2701) na potrzeby firmy i do odsprzedaży wytworzonego ciepła.

Kotłownia Zainteresowanego posiada 3 kotły o mocy 2,3MW każdy. Latem pracuje 1 kocioł dostarczający ciepło technologiczne do zasilania suszarń suszących półfabrykaty oraz ciepłą wodę (woda do mycia dla pracowników, stołówka zakładowa, stanowiska naklejania kalki, stanowiska czyszczenia wyrobów surowych i półfabrykatów). Zimą pracują 2 kotły dostarczające energię cieplną: ciepło technologiczne, ciepła woda użytkowa, centralne ogrzewanie zakładu i centralne ogrzewanie budynku na ul. Powstańców Śląskich (sprzedaż). Szacuje się, że sprzedaż energii cieplnej w roku 2011 wyniesie 1,3% produkcji.

Ciepło uzyskane ze spalania węgla przeznaczone jest:

• do ogrzewania suszarń w procesie technologicznym,
• do ogrzewania wody używanej do namaczania naczyń i kalkomanii w procesie dekorowania,
• do ogrzewania wody używanej do czyszczenia półfabrykatów,
• do ogrzewania wody przeznaczonej do higieny osobistej pracowników,
• do ogrzewania pomieszczeń w okresie zimowym.

Całość ciepłej wody jest podawana tą samą siecią przepływową.

Wytwarzane ciepło można podzielić na trzy kategorie:

• ciepło technologiczne i socjalne związane z produkcją,
• ogrzewanie biur,
• sprzedaż na cele wymienione w ustawie w art. 3la ust. 2 pkt 3.

Sprzedaż ciepła następuje do pomieszczeń budynku administrowanych przez Urząd Miasta (gospodarstwa domowe, biblioteka publiczna, klub kulturalno-oświatowy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zużywany przez Wnioskodawcę węgiel może być zwolniony z akcyzy...

Zdaniem Wnioskodawcy, węgiel jest zużywany bezpośrednio do podtrzymania procesu produkcyjnego (ciepło technologiczne, ciepła woda do kalki ceramicznej i czyszczenia półfabrykatów, itp.) jak i pośrednio (woda dla pracowników, ogrzewanie budynków produkcyjnych i biur, itd.). Bez zużycia węgla do produkcji ciepłej wody i centralnego ogrzewania fabryka nie mogłaby funkcjonować prawidłowo. Zatem zwolnienie z akcyzy powinno dotyczyć całości zakupionego węgla.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W treści złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją ceramiki szlachetnej (porcelany) określonej w art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. i zakupuje węgiel (kod CN 2701) na potrzeby firmy i do odsprzedaży wytworzonego ciepła.

Kotłownia Zainteresowanego posiada 3 kotły o mocy 2,3MW każdy. Latem pracuje 1 kocioł dostarczający ciepło technologiczne do zasilania suszarń suszących półfabrykaty oraz ciepłą wodę (woda do mycia dla pracowników, stołówka zakładowa, stanowiska naklejania kalki, stanowiska czyszczenia wyrobów surowych i półfabrykatów). Zimą pracują 2 kotły dostarczające energię cieplną: ciepło technologiczne, ciepła woda użytkowa, centralne ogrzewanie zakładu i centralne ogrzewanie budynku (sprzedaż). Szacuje się, że sprzedaż energii cieplnej w roku 2011 wyniesie 1,3% produkcji.

Ciepło uzyskane ze spalania węgla przeznaczone jest:

• do ogrzewania suszarń w procesie technologicznym,
• do ogrzewania wody używanej do namaczania naczyń i kalkomanii w procesie dekorowania,
• do ogrzewania wody używanej do czyszczenia półfabrykatów,
• do ogrzewania wody przeznaczonej do higieny osobistej pracowników,
• do ogrzewania pomieszczeń w okresie zimowym.

Całość ciepłej wody jest podawana tą samą siecią przepływową.

Wytwarzane ciepło można podzielić na trzy kategorie:

• ciepło technologiczne i socjalne związane z produkcją,
• ogrzewanie biur,
• sprzedaż na cele wymienione w ustawie w art. 3la ust. 2 pkt 3.

Sprzedaż ciepła następuje do pomieszczeń budynku administrowanego przez Urząd Miasta (gospodarstwa domowe, biblioteka publiczna, klub kulturalno-oświatowy).

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy zużywany przez Wnioskodawcę węgiel w całości podlega zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Pod poz. 19 tego załącznika został wymieniony węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN ex 2701.

Umieszczenie dopisku ex przy konkretnym kodzie CN ma na celu zawężenie tych wyrobów do tych, które spośród danego grupowania spełniają warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce Nazwa wyrobu (grupa wyrobów). Dopisek ex umieszczony przy rozpatrywanych przez nas pozycjach załącznika oznacza, iż wyroby o podanych tam kodach należy traktować zawężająco, czyli np. nie wszystkie wyroby oznaczone kodem CN 2701, lecz te spośród nich, które są opisane w danej pozycji.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.

Podobnie kwestia określenia wyrobów akcyzowych jest uregulowana w prawie wspólnotowym, to jest w Dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG oraz w Dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej.

W przepisie art. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE mówi się, iż dyrektywa ta ustanawia ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego nakładanego bezpośrednio lub pośrednio na konsumpcję poniższych wyrobów, zwanych dalej wyrobami akcyzowymi, a w podpunkcie a) tego przepisu jako wyroby akcyzowe wymienia się produkty energetyczne i energię elektryczną objęte dyrektywą 2003/96/WE.

Z kolei przepis art. 2 dyrektywy 2003/96/WE mówi, iż dla celów niniejszej dyrektywy, pojęcie produkty energetyczne stosuje się do produktów wymienionych w podpunkcie b) tego przepisu, objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 do 2715.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, iż węgiel jest wyrobem akcyzowym, jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych.

W ustawie, jak i w przepisach wspólnotowych brak jest definicji ustawowej, która precyzowałaby sformułowanie do celów opałowych. Zwrot - zużycie w celach opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

W myśl ww. art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Na mocy art. 31a ust. 4 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3.

Ewidencja, o której mowa w ust. 4, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę (art. 31a ust. 5-7 ustawy).

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz argumentację przedstawioną we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę jak i przytoczone wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż zużycie węgla o kodzie CN 2701 dokonywane przez niego w procesach mineralogicznych będzie zwolnione od akcyzy pod warunkiem prowadzenia ewidencji określonej w art. 31a ust. 4 ustawy.

Z kolei węgiel zużywany do wyprodukowania ciepła w celu sprzedaży, do ogrzewania budynków produkcyjnych, biur i na cele socjalne podlega opodatkowaniu akcyzą, gdyż cele te nie zostały wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy.

Z uwagi na to że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego w pełnym zakresie należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu