Temat interpretacji

zwolnienie od akcyzy dla energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu 11 luty 2016 r.) uzupełnionego pismem z 29 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej w procesach metalurgicznych oraz prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej jest:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do produkcji długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco;
• prawidłowe - w zakresie uwzględnienia w ilościowej ewidencji energii elektrycznej szacunkowego zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy zużycia energii elektrycznej w procesach metalurgicznych oraz prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z dnia 14 marca 2016 r. znak: IBPP4/4513-40/16/MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

S.A. w . powstał w wyniku restrukturyzacji .

Prowadzi działalność gospodarczą, od roku , jako samodzielny podmiot prawa handlowego o 100% udziale kapitału prywatnego kontynuując kilkudziesięcioletnią tradycję .

Spółka pracuje w systemie 4 zmianowym. Zatrudnienie wynosi aktualnie osób.

W asortymencie produkcyjnym Zakładu znajdują się długie wyroby stalowe, walcowane na gorąco, a w szczególności:

• kątowniki równoramienne,
• kątowniki nierównoramienne,
• pręty płaskie,
• pręty kwadratowe,
• pręty okrągłe gładkie,
• teowniki
• pręty do zbrojenia betonu.

Na terenie S.A. znajduje się instalacja do walcowania stali na gorąco, o zdolności przetwarzania ponad 20 Mg stali surowej na godzinę, którą tworzą dwa podstawowe działy produkcyjne: Walcownia - hala walcowni drobnej oraz Wykańczalnia - prostowanie kątowników, prętów oraz dystrybucja wyrobów.

Ogólny opis instalacji:

1. wsadem do produkcji wyrobów produkowanych są kęsy stalowe o przekroju kwadratowym (100 x 100-130 x 130 mm), dł. 11700 200 mm,
2. proces produkcji polega na walcowaniu nagrzanych w piecu, opalanym gazem ziemnym, do temp 1200°C kęsów stalowych,
3. kęsy walcowane są w 15 klatkach w układzie ciągłym, zgodnie ze schematem walcowni:

• w 7-miu klatkach grupy wstępnej,
• w jednej lub dwóch grupach klatek wykańczających,

• dwie linie walcownicze: prawa i lewa nitka,
• przy walcowaniu
• przy walcowaniu

Charakterystyka instalacji:

-Przyjęcie i sadzenie kęsów do pieca.

Dostawa kęsów odbywa się wagonami lub samochodami na bocznicę torów i znajdujących się w nawie . Kęsy składowane są na polach składowych.

Kęsy przeznaczone do walcowania układane są na kratach załadowczych przy pomocy suwnicy chwytnikowej wg wytopów.

Przed sadzeniem kęsów do pieca wsadowy sprawdza zgodność gatunku stali, numer wytopu oraz jakość kęsów w danym wytopie.

-Nagrzewanie kęsów.

Nagrzewanie kęsów odbywa się w piecu przepychowym.

Max. moc grzewcza 28000 kW jest rozłożona na 14 palników strefy grzewczej o mocy 1200 kW każdy, oraz 16 palników strefy wyrównawczej o mocy 700 kW każdy. Piec opalany jest gazem ziemnym GZ50 o ciśnieniu 8 mbar.

Powietrze spalania dostarczane do palników przez wentylatory przypiecowe, jest podgrzewane w rekuperatorach do temp 200°C-300°C, celem podniesienia sprawności palników, a zarazem zmniejszenia zużycia gazu (zmniejszenie emisji). Piec sterowany jest w automatyce przy zadanych parametrach:

• temperatura wygrzewu 1100°C - 1250°C (zależnie od walcowanego profilu),
• stosunek spalania 10-11,
• ciśnienie w piecu 10 Pa.

Powyższe parametry utrzymywane są poprzez elektrycznie sterowane przepustnice gazowe i powietrzne zabudowane na instalacji energetycznej każdej strefy, oraz elektrycznie sterowaną zasuwą kominową. Temperatura powietrza spalania jest regulowana ręcznie poprzez ustawienie zasuw spalinowych zabudowanych przed rekuperatorami.

Materiał przesuwa się po trzonie pieca przy pomocy przepychaczy i ładowanych do pieca kęsów, a wydawany jest z okna wsadowego przez wypychacz. Wypchnięty z pieca kęs uchwycony jest przez wyciągacz, który podaje go do pierwszej klatki grupy wstępnej.

-Przebieg walcowania.

Walcowanie wszystkich profili prowadzi się wg aktualnych tablic kalibrowania.

Przed zasadniczym walcowaniem przeprowadza się kontrolę nastaw klatek walcowniczych poprzez tzw. przepalanie wykrojów. Przepalanie wykrojów walców grupy wstępnej prowadzi się tylko drogą walcowania specjalnie nagrzanych, krótkich odcinków kęsów, pochodzących z niedowalcowań. W czasie przepalania prowadzona jest kontrola nastaw walców poszczególnych klatek, na drodze pomiaru przekroju po każdym przepuście.

Do walcowania można przystąpić dopiero po otrzymaniu prawidłowego profilu i poprawnej jakości powierzchni.

Walcowanie w grupie klatek wstępnych prowadzi się bez naciągu lub z bardzo nieznacznym naciągiem. Niedopuszczalne jest tworzenie się pętli we wstępnej grupie klatek.

Za grupą klatek wstępnych zainstalowane są dwie nożyce korbowoźwigniowe. Nożyce te są przeznaczone do obcinania początku pasma wychodzącego z grupy wstępnej, a w razie awarii spełniają rolę nożyc awaryjnych i tną wychodzące wybrakowane pasmo na krótkie max 2 m odcinki.

Przy usuwaniu zakleszczenia w którejkolwiek z klatek grupy wstępnej podawanie kęsów do walcowania jest zabronione. Po usunięciu zakleszczenia sprawdza się wymiary niedowalcowanego pasma oraz stan uzbrojenia walców. W razie konieczności poprawia się lub wymienia osprzęt.

W przypadku gdy zakleszczenie w klatkach grupy wstępnej lub wykańczającej zagraża bezpieczeństwu ludzi, względnie urządzenia, walcowanie jest przerywane poprzez wyłączenie napędów przyciskiem awaryjnym.

Po usunięciu niedowalcowanego pasma i kontroli jego wymiarów, sprawdza się osprzęt, nastawy walców i w razie konieczności dokonuje się niezbędnych poprawek.

-Chłodzenie wykrojów walców.

Pracujące wykroje walców roboczych muszą być bez przerwy chłodzone wodą. Woda do klatek walcowniczych doprowadzana jest poprzez sieć rurociągów a następnie wężami gumowymi do kolektorów znajdujących się przy każdym walcu. Niedostateczna ilość wody lub nierównomierne jej doprowadzenie sprzyja szybkiemu pękaniu powierzchni roboczej, wypaleniu, a w konsekwencji prowadzi do złamania walca.

-Kontrola wykrojów i łożysk.

W czasie pracy systematycznie kontroluje się stan powierzchni walców (pracujących wykrojów). Nie wolno walcować na wykrojach niezgodnych z tablicami kalibrowania.

W razie stwierdzenia zakłóceń w pracy łożysk (szum, stuki, trzaski, silne nagrzanie) bezzwłocznie przerywa się walcowanie i wymienia klatkę.

-Dzielenie pasma.

Przy walcowaniu pozostałych kątowników oraz prętów okrągłych gładkich, płaskich, żebrowanych i kwadratowych dzielenie pasma gorącowalcowanego na długości miarowe (ok. 84 m) odbywa się na nożycach latających .

-Cięcie.

Cięcie prętów i kątowników na nożycach zimnego cięcia prowadzi się pakietami. Pakietowanie przeprowadza urządzenie przekładające z chłodni. Przed rozpoczęciem cięcia początki prętów powinny być wyrównane.

Kątowniki i pręty tnie się na nożycach zimnego cięcia w jednej warstwie przy użyciu noży profilowych dla danego wymiaru.

Pręty i kątowniki tnie się na długości odpowiadające zamówieniom. Długości otrzymywanych prętów reguluje się zderzakiem miarowym. Ustawienie zderzaka miarowego jest kontrolowane.

Kontroluje się długości cięcia prętów podawanych na chłodnie, tak by przy cięciu na nożycach zimnego cięcia uzyskać możliwie najmniejszą ilość prętów krótkich i niezgodnych z zamówieniem.

Przekrój cięcia powinien być prostopadły do osi prętów.

Nie zezwala się na pracę przy niesprawnych technicznie nożycach.

Przecięte pręty zbierane są w kieszenie zbiorcze tzw. kosze umieszczone na wagach za nożycami, skąd po zważeniu i związaniu w paczki po ok. 2 tony, kierowane są na skład wykańczalni przy pomocy suwnicy i wózka międzynawowego. Obcinki z nożyc gromadzone są w specjalnych pojemnikach, skąd przy pomocy suwnicy przewożone są do nawy złomowej.

Zgorzelina spod klatek roboczych zmywana jest wodą i wraz z nią odprowadzana jest do osadnika znajdującego się nawie złomowej.

Gotowe wyroby wysyłane są z Zakładu przy pomocy transportu kolejowego oraz samochodowego.

S.A. posiada również koncesje na obrót energią elektryczną i jest podatnikiem podatku akcyzowego, część nabywanej energii odsprzedaje. Ilość sprzedawanej energii S.A. ewidencjonuje przy pomocy urządzenia pomiarowego.

S.A. nie posiada natomiast urządzenia ewidencjonującego energie zużywaną wyłącznie w procesach metalurgicznych. Pomiarowi podlega całość energii odbieranej od dystrybutora i ilość energii odsprzedawanej. Planowane jest niezwłoczne opomiarowanie dwóch linii zasilających budynek administracyjny przy pomocy liczników. Wtedy z bilansu określona będzie energia zużywana w procesie metalurgicznym (włączając w to ekspedycję wyrobów gotowych). Opomiarowanie zużycia energii przez ekspedycję nie jest możliwe.

Pismem z 29 marca 2016 r. będącego odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 marca 2016 r. Wnioskodawca wskazał że:

1. S.A. z siedzibą w składa i będzie składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego (tj. Naczelnikowi Urzędu Celnego w ), w terminie do 15 go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystuje (wykorzysta) energię elektryczną w opisanym we wniosku procesie produkcyjnym (metalurgicznym), oświadczenie o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania, zawierające:

• nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
• ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
• sposób wykorzystania energii elektrycznej;
• datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

W związku z powyższym opisem zadano pytania:

1. Czy energia elektryczna wykorzystywana do produkcji długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco, jak: kątowniki równoramienne, kątowniki nierównoramienne, pręty płaskie, pręty kwadratowe, pręty okrągłe gładkie, teowniki czy pręty do zbrojenia betonu podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowy (tekst jedn. Dz. U. z 2014 roku, poz. 752 z późn. zm.)...
2. Czy w przypadku wykorzystywania urządzeń w procesach metalurgicznych i innych, ewidencja energii elektrycznej zużywanej na potrzeby własne objętej, jak i nieobjętej zwolnieniem na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC, może być prowadzona przy użyciu jednego urządzenia pomiarowego, przy czym wartość energii zwolnionej z akcyzy określona zostanie jako wartość zużytej w okresie rozliczeniowym energii wg wskazań licznika pomniejszona o szacunkową wartość energii niekorzystającej ze zwolnienia...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

S.A. jest zdania, że energia elektryczna wykorzystywana do produkcji długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco, podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowy (tekst jedn. Dz. U. z 2014 roku, poz. 752 z późn. zm. dalej UAKC).

W myśl art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

Prawodawca nie zdefiniował pojęcia procesy metalurgiczne, sięgając zatem do języka potocznego stwierdzić należy, że procesy metalurgiczne to procesy produkcji metali (zob. Nowy Słownik Języka Polskiego pod red. E. Sobol, Warszawa 2002, s. 1167 - dalej NSJP, s. 449).

Encyklopedia PWN podaje, że proces metalurgiczny obejmuje: wstępną przeróbkę rudy - rozdrobnienie i wzbogacenie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnet. lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu, zw. procesem hutniczym, oraz rafinację metalu; zależnie od stosowanych metod m. dzieli się na: pirometalurgię, obejmującą procesy redukcji tlenków metali w wysokich temperaturach i procesy utleniania zanieczyszczeń (świeżenie), hydrometalurgię oraz elektrometalurgię (otrzymywanie metali w piecach elektr.), a także metalurgię próżniową i metalurgię proszków (zob. Encyklopedia PWN, tom 3, Warszawa 1975. s. 94).

W literaturze podnosi się, że proces produkcji materiałów metalowych obejmuje: wydobycie rud, wzbogacanie rud, aglomerację koncentratu, metalurgię (wytapianie surówki) i rafinację surówki. Wzbogacanie rudy polega na jej oczyszczeniu z zanieczyszczeń skałą płonną, w skład której wchodzą m.in. glina, piasek, wapień i inne składniki. Wzbogacanie rudy może być mechaniczne i chemiczne. Aglomeracja polega na spiekaniu wzbogaconej rudy z rozrobionym koksem i topnikami (np. kamień wapienny i dolomit) w bryłki o określonej wielkości.

Właściwy proces metalurgiczny to proces otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Rafinacja polega na oczyszczaniu i uszlachetnianiu surówki. Rezultatem procesu może być uzyskanie techniczne czystego metalu, stopu materiału do określonych zastosowań lub do dalszej przeróbki (zob. J. Zawora, Podstawy technologii maszyn, Warszawa 2001, s. 51).

Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego. Metalurgią nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977).

Procesami metalurgicznymi są więc procesy produkcji wyrobów metalowych, w których występuje chemiczna lub termiczna obróbka surowców metalowych (zob. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 kwietnia 2015 roku, znak: IBPP4/4513-27/15/LG, opubl. http://sip.mf.gov.pl).

S.A. jest zdania, że energia elektryczna wykorzystywana do produkcji długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco, jak: kątowniki równoramienne, kątowniki nierównoramienne, pręty płaskie, pręty kwadratowe, pręty okrągłe gładkie, teowniki czy pręty do zbrojenia betonu, podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowy (tekst jedn. Dz. U. z 2014 roku, poz. 752 z późn. zm. dalej UAKC), albowiem wyroby te są efektem procesów metalurgicznych.

Rezultatem procesu może być nie tylko uzyskanie techniczne czystego metalu lecz także stopu materiału do określonych zastosowań (wyroby gotowe w postaci: prętów i kształtowników), proces natomiast nie musi obejmować wszystkich elementów, jak wydobycie, lecz tylko poszczególne fazy, jak np. samo przetwarzanie metali i ich stopów. Procesy metalurgiczne mieszczą się w przedmiocie działalności S.A. zgłoszonym do PKD: Produkcja surówki, żelazostopów, żeliwa i stali oraz wyrobów hutniczych. Odwołując się do wyjaśnień zawartych w Polskiej Klasyfikacji Działalności według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) czy też do kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), stwierdzić należy, że w Dziale 24 produkcja metali obejmuje:

• wytapianie i/lub oczyszczanie metali żelaznych i nieżelaznych z rudy, surówki lub złomu przy zastosowaniu procesów elektrometalurgicznych i innych technik metalurgicznych,
• wytwarzanie stopów i nadstopów metali poprzez dodanie pierwiastków chemicznych do czystych metali.

Wyrób powstały w wyniku wytapiania i oczyszczania, występujący zazwyczaj w formie wlewków, jest poddany operacji walcowania, ciągnienia i wytłaczania w celu otrzymania arkuszy, blach, taśm, prętów, drutów lub rur, tub i profili drążonych, a w formie ciekłej, przeznaczony jest do produkcji odlewów i części z metalu. Takie też produkty są efektem procesów metalurgicznych mających miejsce w S.A.

Podklasa 24.10.Z Produkcja surówki, żelazostopów, żeliwa i stali oraz wyrobów hutniczych obejmuje:

• obsługę wielkich pieców, stalowni konwertorowej, stalowni elektrycznej, walcowni i walcarek wykańczających,
• produkcję surówki odlewniczej i surówki zwierciadlistej w gąskach, blokach i pozostałych formach podstawowych,
• produkcję żelazostopów,
• produkcję żeliwa lub stali przez bezpośrednią redukcję rud żelaza lub innych gąbczastych produktów zawierających żelazo,
• produkcję żelaza wyjątkowej czystości w procesie elektrolizy lub innych procesach chemicznych,
• przetapianie wybrakowanych wlewków z żeliwa lub stali,
• produkcję granulatu i proszku z żeliwa lub stali,
• produkcję stali w postaci wlewków i innych form podstawowych,
• produkcję wyrobów płaskich walcowanych na gorąco i na zimno ze stali,
• produkcję sztab i prętów, ze stali, walcowanych na gorąco,
• produkcję kątowników, kształtowników i innych profili otwartych ze stali walcowanych na gorąco,
• produkcję ścianek szczelnych (grodzie) i kształtowników spawanych,
• produkcję elementów konstrukcyjnych torów kolejowych ze stali.

Zakres czynności, które zgodnie z Klasyfikacją PKD wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do procesów metalurgicznych jest bardzo rozległy i obejmuje produkcję wyrobów płaskich walcowanych na gorąco, kątowników, kształtowników i innych profili otwartych ze stali walcowanych na gorąco, a więc wyrobów produkowanych przez S.A.

Proces produkcji stalowych wyrobów walcowanych klasyfikowany do Działu 24 Produkcja metali PKD mieści się w pojęciu procesu metalurgicznego (zob. Interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 kwietnia 2015 roku, znak: IBPP4/4513-27/15/LG, opubl. http://sip.mf.gov.pl), korzysta więc ze zwolnienia, o którym stanowi art. 30 ust. 7a UAKC. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych, przy czym S.A. jest podatnikiem podatku akcyzowego, spełnia więc warunek z art. 30 ust. 7b pkt 1 UAKC, będzie też wywiązywać się z obowiązku przekrzywiania do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykorzystała energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania (art. 30 ust. 7b pkt 2 UAKC).

Ad. 2.

S.A. część nabywanej energii elektrycznej odsprzedaje, przy czym ilość zbytej energii wynika ze wskazań urządzenia pomiarowego. Pozostałą energię S.A. zużywa na własne potrzeby, przy czym jej cześć, przeznaczona na potrzeby zarządu, dystrybucji itd. nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 UAKC, jako że nie są to procesy metalurgiczne. Ponieważ nie jest możliwe oddzielne ewidencjonowanie energii elektrycznej zużywanej ogólnie na potrzeby własne (opomiarowanie zużycia energii przez ekspedycję nie jest możliwe) i odrębnie w ramach procesów metalurgicznych, S.A. jest zdania, że ewidencja zużytej energii może być prowadzona przy użyciu jednego urządzenia pomiarowego, przy czym wartość energii zwolnionej określona zostanie jako wartość zużytej w okresie rozliczeniowej energii wg wskazań licznika, pomniejszona następnie o szacunkową wartość energii zużytej na potrzeby własnej i niekorzystającej ze zwolnienia.

Otóż w myśl art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, podatnik zużywający energie elektryczną prowadzi ewidencje, która z mocy art. 138h ust. 5 pkt 6 tej ustawy powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a (procesy metalurgiczne).

Przepis art. 138h ust. 6 UAKC pozwala określać ilości szacunkowe w przypadku braku urządzeń pomiarowych, ale tylko w przypadku przewidzianym art. 138h ust. 5 pkt 5 (potrzeby własne) i ust. 7.

Zużycie energii zwolnionej z akcyzy z uwagi na procesy metalurgiczne (art. 138h ust. 5 pkt 6) nie zostało objęte zakresem wyłączeń z art. 138h ust. 6, dlatego dla obliczenia ilości energii zwolnionej nie można prowadzić ewidencji szacunkowej. W ten jednak sposób dopuszcza się ewidencjonowanie energii zużytej na własne potrzeby w procesach innych niż metalurgiczne (art. 138h ust. 5 UAKC).

Skoro ustawodawca mocą art. 138h ust. 6 UAKC dopuścił możliwość określenia ilości energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne na podstawie oszacowania, z wyjątkiem jednak że energii elektrycznej zwolnionej z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a tej ustawy (procesy metalurgiczne), która musi być określona na podstawie urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie jej ilości, S.A. jest zdania, że tę ilość można określić na podstawie odczytu z licznika, pomniejszonego o szacunkową wartość energii zużytej na własne potrzeby inne, niż procesy metalurgiczne. Skoro tylko te dwa procesy występują (metalurgiczne i zarządzanie), to po odjęciu szacunkowo określonej ilości energii zużytej na inne potrzeby, zewidencjonowana przy pomocy licznika wartość prezentuje ilość energii zużytej w procesach metalurgicznych.

Studium przypadku:

Zużycie energii wg wskazań licznika = 10MWh, oszacowana ilość energii na własne potrzeby nieobjęte zwolnieniem = 1MWh, ilość energii objętej zwolnieniem = 9MWh.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do produkcji długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco;
• prawidłowe - w zakresie uwzględnienia w ilościowej ewidencji energii elektrycznej szacunkowego zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.) zwaną dalej ustawą, wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą ().

Zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach metalurgicznych.

W myśl art. 30 ust. 7b ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a, jest:

1. wykorzystywanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
2. przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Stosownie do art. 30 ust. 7c ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

1. nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
2. ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
3. sposób wykorzystania energii elektrycznej;
4. datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka jest producentem długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalności jest klasyfikowana wg Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) do kodu 2410Z - Produkcja surówki, żelazostopów, żeliwa i stali oraz wyrobów hutniczych. Na terenie Spółki znajduje się instalacja do walcowania stali na gorąco, którą tworzą dwa podstawowe działy produkcyjne: Walcownia - hala walcowni drobnej oraz Wykańczalnia - prostowanie kątowników, prętów oraz dystrybucja wyrobów.

Wnioskodawca posiada koncesje na obrót energią elektryczną i jest podatnikiem podatku akcyzowego. Część nabywanej energii elektrycznej odsprzedaje. Ilość sprzedawanej energii Spółka ewidencjonuje przy pomocy urządzenia pomiarowego.

Wnioskodawca nie posiada natomiast urządzenia ewidencjonującego energie zużywaną wyłącznie w procesach metalurgicznych. Pomiarowi podlega całość energii odbieranej od dystrybutora i ilość energii odsprzedawanej. Planowane jest niezwłoczne opomiarowanie dwóch linii zasilających budynek administracyjny przy pomocy liczników. Wtedy z bilansu określona będzie energia zużywana w procesie metalurgicznym (włączając w to ekspedycję wyrobów gotowych). Opomiarowanie zużycia energii przez ekspedycję nie jest możliwe.

Na tle powyższego Spółki ma wątpliwości dotyczące uprawnienia do stosowania zwolnienia określonego w art. 30 ust. 7a pkt 3 przy zachowaniu warunków określonych w art. 30 ust. 7b i 7c ustawy dla energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych oraz możliwości prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne, a nie podlegającej zwolnieniu od akcyzy metodą szacunkową.

Ze względu na brak w przepisach ustawy o podatku akcyzowym jak również w przepisach wspólnotowych definicji procesów metalurgicznych należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia w literaturze.

Zgodnie z definicją zawartą w publikacji Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych pod red. Aleksandra Góreckiego procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu, rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego. Ponadto w literaturze specjalistycznej Metalurgią nazywa się szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali, (por. Chudzikiewicz R., Briks W.: Podstawy metalurgii i odlewnictwa. Warszawa: PWN 1977).

Zgodnie zaś z encyklopedią PWN metalurgia to dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką (mającą na celu nadanie im odpowiedniego kształtu i właściwości). Zatem metalurgia obejmuje: wstępną obróbkę rudy - rozdrabnianie i wzbogacanie (m.in. grawitacyjne, ogniowe, magnetyczne lub przez flotację) oraz spiekanie miałkich rud (aglomeracja), właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu zwany procesem hutniczym, oraz rafinację metalu; zależnie od stosowanych metod metalurgię dzieli się na pirometalurgię, obejmującą procesy redukcji tlenków metali w wysokich temperaturach i procesy utleniania zanieczyszczeń (świeżenie), hydrometalurgię oraz elektrometalurgię (otrzymywanie metali w piecach elektrycznych), a także metalurgię próżniową i metalurgię proszków.

Stosownie do internetowego słownika języka polskiego () metalurgia to:

• nauka o otrzymywaniu metali i nadawaniu im pożądanych własności;
• dział przemysłu zajmujący się produkcją metali i wyrobów metalowych; przemysł metalowy.

Z kolei zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego, produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym Słownikiem języka polskiego wydawnictwo Naukowe PWN warszawa 1993 r. str. 708 proces to przykładowo przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających miedzy sobą w związku przyczynowym.

W tym miejscu wskazać należy, że dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać podatkowego rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Ponadto zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Zauważyć należy, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Również zakres czynności, które zgodnie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885) wchodzą w skład produkcji metali, a tym samym do procesów metalurgicznych jest bardzo rozległy.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej definicje oraz zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe, stwierdzić należy, że zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, podlega energia elektryczna, która jest bezpośrednio zużyta w procesie metalurgicznym rozumianym jako ciąg następujących po sobie zmian fizykochemicznych powiązanych przyczynowo i stanowiących etapy produkcji dążące do wytworzenia określonego produktu metalu w odpowiedniej formie, z wyłączeniem czynności przygotowawczych do tej produkcji, a także następujących w trakcie produkcji (nie mających bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny) oraz po samym wytworzeniu produktu końcowego będącego efektem tej produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że zwolnieniu od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, podlega wyłącznie ta część energii elektrycznej zużytej przez Wnioskodawcę, która jest bezpośrednio wykorzystana podczas czynności związanych z wytwarzaniem długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco, podczas których dochodzi do nadania wytwarzanym wyrobom określonych właściwości fizykochemicznych.

Podkreślić należy, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów ze stali tj. uzyskuje gotowy produkt w wyniku m.in. procesu metalurgicznego, nie oznacza, że każdy etap produkcji zachodzący w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy winien być objęty ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio jest związany z procesem metalurgicznym, lecz który obiektywnie rzecz ujmując nie może być uznany za proces metalurgiczny.

Tym samym niektóre czynności opisane we wniosku, nie mogą być obiektywnie uznane za proces metalurgiczny. Mianowicie nie sposób uznać za proces metalurgiczny czynności związanych z rozładunkiem kęsów stalowych dostarczanych Wnioskodawcy i ich składowaniem na polach składowych jak również czynności związane z przygotowaniem i wysyłką do odbiorców gotowych już wyrobów. Do procesów metalurgicznych nie można zaliczyć również czynności związanych z przewożeniem i magazynowaniem odpadów produkcyjnych (m.in. obcinków z nożyc zimnego ciecia i zgorzeliny spod klatek) jak również czynność podczas których dochodzi do zużycia energii elektrycznej a nie następuje właściwy proces metalurgiczny (np. przestoje, awarie).

We wskazanych powyżej czynnościach nie dochodzi do zmian fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów. Są to jedynie czynności pomocnicze, przygotowawcze do przeprowadzenia właściwego procesu metalurgicznego, jak i następujące już po ukształtowaniu się cech fizykochemicznych wytwarzanych wyrobów, które obiektywnie i zgodnie z zasadą ścisłej interpretacji, Organ nie może uznać za proces metalurgiczny. Natomiast w trakcie przestojów czy awarii nie następuję efektywne zużycie energii elektrycznej w procesie metalurgicznym, z tego też względu nie można takiego zużycia traktować jako zwolnionego z opodatkowania.

W procesy metalurgiczne, nie wpisują się także czynności związane z pakietowaniem, wyrównaniem i cięciem wyrobów pobranych z chłodni na nożycach zimnego cięcia na wymiary odpowiadające zamówieniom, jeśli w dalszej kolejności nie są poddawane czynnością prostowania (podczas których, zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, dochodzi do obróbki plastycznej stali, nadającej wyrobom określonych parametrów fizykochemicznych). Zatem jeżeli wyrób ze stali nie będzie poddawany już żadnej obróbce, podczas której dojdzie do ukształtowania jego cech fizykochemicznych (jest już wyrobem o wymaganych cechach fizykochemicznych), ww. czynności nie wpasują się w ciąg następujących po sobie zmian fizykochemicznych powiązanych przyczynowo i stanowiących etapy produkcji dążące do wytworzenia określonego produktu.

Pozostałe czynności opisane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, podczas których następuje zużycie energii elektrycznej, zdaniem Organu można zakwalifikować do procesów metalurgicznych, o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, jednakże zastrzec należy, że czynności związane z transportem pomiędzy poszczególnymi urządzeniami i maszynami, dostarczaniem i nagrzewaniem powietrza do palników, chłodzeniem wykrojów walców, kontrolą nastaw klatek walcowniczych, wykrojów i walców oraz dzieleniem pasm, można zakwalifikować jako zwolnione z opodatkowania wyłącznie w takim zakresie, w jakim są wykorzystywane do procesu metalurgicznego w ścisłym tego znaczeniu.

Zważywszy, że nie wszystkie czynności w opisanym przez Wnioskodawcę opisie procesu produkcyjnego długich wyrobów stalowych walcowanych na gorąco mogą zostać zakwalifikowane do procesu metalurgicznego uprawniającego do zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego Organ zobligowany jest uznać to stanowisko za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 138h. ust. 1 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

1. podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
2. podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
3. podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
4. podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości - art. 138h ust. 2 ustawy.

Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika - art. 138h ust. 3 ustawy.

Podmiot określony w ust. 1 pkt 4 prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych - art. 138h ust. 4 ustawy.

W myśl art. 138h ust. 5 ustawy ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

1. energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
2. energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
3. energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
4. energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
5. energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
6. energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
7. strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.

W przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe - art. 138h ust. 6 ustawy.

Zatem w przypadku gdy podmiot zobowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej nie posiada urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne, wówczas prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że ustawodawca dopuszcza możliwość ujęcia w ilościowej ewidencji energii elektrycznej prowadzonej przez Wnioskodawcę (podatnika podatku akcyzowego), szacunkowej ilości energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne, a nie podlegającej zwolnieniu w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy, w przypadku gdy Wnioskodawca będzie posiadał jedno urządzenie pomiarowe, rejestrujące całość zużytej energii elektrycznej (zużytej na własne potrzeby i zwolnionej od akcyzy).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego uznać należy za prawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należy je za:

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej do produkcji długich wyrobów stalowych, walcowanych na gorąco;
• prawidłowe w zakresie uwzględnienia w ilościowej ewidencji energii elektrycznej szacunkowego zużycia energii elektrycznej na potrzeby własne.

Końcowo zauważyć należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

W postępowaniu zmierzającym do wydania interpretacji rolą Organu jest ocenić stanowisko Wnioskodawcy przez pryzmat zadanego pytania w stosunku do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Każda interpretacja musi być rozpatrywana indywidualnie, gdyż każdy odmienny element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego ma istotny wpływ na prawidłowość stanowiska.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach