Interpretacja indywidualna z dnia 04.09.2012, sygn. IBPP4/443-224/12/EK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy działalność Wnioskodawcy w zakresie przeróbki węgla można zakwalifikować do działalności podmiotu zużywającego węgiel do procesów metalurgicznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2012r. (data wpływu 22 maja 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2012r. (data wpływu 29 lipca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy - nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2012r., będący odpowiedzią na wezwanie z dnia 05 lipca 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1992 roku produkuje pył węglowy na potrzeby przemysłu metalurgicznego. Całość kupowanego węgla mielona jest w Zakładzie Produkcji Pyłów Odlewniczych i sprzedawana do odlewni żeliwa w postaci mieszanek lub czystego pyłu węgla w całości zużywanego w przemyśle odlewniczym.

W związku z powyższym ww. działalność produkcyjna nie mieści się w kwalifikacji pośredniczący podmiot węglowy, ponieważ węglem Wnioskodawca nie handluje, a go w całości przerabia.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 lipca 2012r. Wnioskodawca doprecyzował, że nabywany węgiel - pozycja Nomenklatury Scalonej CN 2701 i powstały wytworzony pył węglowy - pozycja Nomenklatury Scalonej CN 2701, zużywane są do produkcji pyłu odlewniczego, który w całości zużywany jest w procesach metalurgicznych (dodatki do mas formierskich) przez odlewnie żeliwa. Pył używany przez Wnioskodawcę nie jest używany do celów opałowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, celowym będzie kwalifikacja ww. działalności jako podmiot zużywający węgiel do procesów metalurgicznych (odlewniczych) w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy działalność Wnioskodawcy w zakresie przeróbki węgla można zakwalifikować do działalności podmiotu zużywającego węgiel do procesów metalurgicznych ...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako producent pyłów odlewniczych w całości zużywanych w procesach metalurgicznych i nie przeznaczonych na cele opałowe Wnioskodawca nie może podlegać kwalifikacji pośredniczącego podmiotu węglowego zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1.

Wnioskodawca uważa, iż tego typu działalność produkcyjna powinna się mieścić w pojęciu zużywający węgiel w procesach metalurgicznych art. 31a ust. 2 pkt 7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715. Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

• węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,
• węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,
• koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy, to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Zgodnie zaś z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, ze zm.).

Z kolei, zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.).
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ,,produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, ze zm.);
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust. 1 ustawy, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy (art. 31a ust. 3 ustawy).

Z kolei, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31 a ust. 2 ustawy, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3. Ewidencja, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja, o której mowa w ust. 4, powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, o której mowa w ust. 4, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę (art. 31 a ust. 4-7 ustawy).

W sytuacji opisanej przez Spółkę, nabywa ona wyroby węglowe (węgiel) o kodzie CN 2701, który zużywa do produkcji pyłu węglowego (również o kodzie CN 2710) wykorzystywanego w procesach metalurgicznych. Jednocześnie jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego powstały u Wnioskodawcy pył weglowy powstaje w wyniku zmielenia całego zakupionego wegla, co oznacza, że nabywany przez Wnioskodawcę wegiel nie jest w żaden sposób zużywany do celów opałowych.

W tym miejscu warto wskazać, że zwrot zużyty do celów opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2001r. w sprawie o sygn. C-240/01 Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, gdzie w uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że pomimo braku w przepisach unijnych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że celem nałożenia na przedmiotowe wyroby podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których wyroby ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. Trybunał stwierdził, iż we wszystkich tych przypadkach wyroby ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod red. A. Kalinowskiej i Sz. Parulskiego, Warszawa 2006, s. 31-35 i 76-80).

W związku z powyższym wskazać należy, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 1 a ustawy o podatku akcyzowym wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W sytuacji opisanej przez Spółkę, nabywa ona wyroby węglowe tj. węgiel (kod CN 2701), celem wytworzenia pyłu węglowego, powstającego w wyniku mielenia w Zakładzie Produkcji Pyłów Odlewniczych należących do Wnioskodawcy, co oznacza, w ocenie tut. organu, iż wyroby te nie są zużywane przez Wnioskodawcę do celów opałowych. Tym samym nabywane i zużywane ww. wyroby energetyczne nie są wyrobami węglowymi podlegającymi opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, gdyż w przedstawionej sytuacji nie ulegają spaleniu w celu uzyskania energii cieplnej, energii elektrycznej lub światła.

W związku z powyższym należy uznać, iż zakupione przez Spółkę wyroby weglowe (wegiel), będące przedmiotem zapytania, wykorzystywane do wytworzenia pyłów węglowych nie są traktowane jako wyroby akcyzowe podlegające przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym albowiem nie służą celom opałowym.

Jednakże należy zauwazyć, że przeznaczenie przez Wnioskoadwcę na cele opałowe pyłów weglowych będzie determinować możliwość uznania ich za wyroby akcyzowe. Tym samym dopiero sprzedawany przez Wnioskodawcę pył weglowy (odlewniczy) przeznaczony do celów opałowych wypełniać będzie definicję wyrobów akcyzowych.

Tym samym jeżeli Wnioskodawca będzie sprzedawał pył węglowy zużywany przez nabywcę do celów opałowych w procesach mineralogicznych będzie on uprawniony do zastosowania zwolnienia z podatku akcyzowego, przy spełnieniu warunków zawartych w powołanych wyżej przepisach dotyczących zwolnienia z akcyzy wyrobów weglowych tj. m.in. Wnioskodawca aby skorzystać ze zwolnienia z akcyzy przy sprzedaży pyłów weglowych wykorzystywanych przez nabywcę w celach opałowych w procesach metalurgicznych winien posiadać status pośredniczącego podmiotu węglowego.

W sytuacji zaś, gdy sprzedawany odlewniczy pył węglowy stanowiący dodatek do mas formierskich nie będzie przeznaczony do celów opałowych (zużywany w celu wytworzenia ciepła) nie będzie on podlegał ustawie o podatku akcyzowym jak również nie będzie podlegał uwarunkowaniom formalnym w zakresie obrotu narzuconym przez tą ustawę.

Odnośnie zaś stanowiska Wnioskodawcy, iż w stosunku do Niego jako wytwórcy pyłów węglowych odlewniczych, które są przedmiotem dalszej sprzedaży do odlewni żeliwa powinien mieć zastosowanie przepis art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy stwierdzić należy, iż stanowisko to jest błędne. Wnioskodawca dokonując bowiem mielenia węgla w swoim Zakładzie produkcji Pyłów Odlewniczych w żadnej mierze nie wykorzystuje ani węgla ani pyłów węglowych odlewniczych w procesach metalurgicznych.

Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie definiują pojęcia procesy metalurgiczne, dlatego też w tym zakresie należy posiłkować się definicjami zawartymi w odrębnej literaturze.

Zgodnie z definicja zawartą w publikacji Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych pod red. Aleksandra Góreckiego procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie zużywa nabywanego węgla w procesach metalurgicznych, lecz wytwarza w swoim zakładzie pył węglowy odlewniczy, który następnie sprzedaje do odlewni żeliwa. Pył węglowy nie jest zużywany przez Wnioskodawcę w ww. procesach lecz przez nabywcę wyrobu. Zatem względem Wnioskodawcy nie może mieć zastosowania zwolnienie na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 7.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy nalęzało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach