Tak, Wnioskodawca jest nabywcą końcowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. podatku akcyzowym (Dz.U. z 2022 r., poz. 143, ze zm.) nie posiadającym koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia [10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 716, z późn. zm.)].

Tak, wydanie energii elektrycznej najemcom będzie wiązało się z wystawieniem faktury VAT, na której wyszczególniona w każdym przypadku będzie pozycja należności za energię elektryczną.

Tak, faktura VAT, z której będzie wynikał obowiązek zapłaty kosztów zużytej energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej, będzie wystawiana w każdym przypadku opisanym we wniosku.

Zadane we wniosku pytanie nr 3 dotyczy sytuacji opisanych w pytaniach 1-2. Wnioskodawca w obu przypadkach będzie wyszczególniał na fakturze wystawianej każdemu najemcy odrębną pozycję obejmującą koszty energii elektrycznej (tj. będzie najemcom wystawiana jedna faktura za kompleksową usługę najmu, na której znajdzie się odrębna pozycja dotycząca energii elektrycznej).

Pytania (we wniosku pytania nr 1-4)

1.Czy obciążając najemców kosztem faktycznie zużytej energii elektrycznej wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej – w przypadku najemców rozliczanych na podstawie faktycznego zużycia energii elektrycznej zgodnie ze wskazaniami podliczników energii elektrycznej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego?

2.Czy obciążając najemców zryczałtowanym kosztem energii elektrycznej wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej, nie wynikającym ze wskazań podlicznika danego lokalu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego?

3.Czy świadcząc kompleksową usługę najmu, w skład której wejdzie, m.in. koszt wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej energii elektrycznej, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego?

4.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, 2 i 3, czy Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku akcyzowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Obciążając najemców kosztem faktycznie zużytej energii elektrycznej, wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej, na podstawie wskazań podlicznika danego lokalu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 716, z późn. zm.).

W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym [i zdarzeniu przyszłym] będzie to najemca lokalu użytkowego, będącego własnością Wnioskodawcy wykorzystujący energię elektryczną na własne potrzeby.

Przepis art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje: z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju.

Wydanie energii elektrycznej nabywcy końcowemu, tj. najemcy jest związane z wystawieniem przez Wnioskodawcę faktury, z której wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. W związku z powyższym, w sytuacji w której Spółka będzie dokonywać obciążenia najemców kosztem faktycznie zużytej energii elektrycznej, wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej, na podstawie wskazań podlicznika, czyli dojdzie do sprzedaży energii i zapłaty za sprzedaną energię, Wnioskodawca zatem będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Ad 2.

Obciążając najemców zryczałtowanym kosztem energii elektrycznej wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej, nie wynikającym ze wskazań podlicznika danego lokalu, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego.

Podobnie jak w przypadku opisanym w punkcie 1 powyżej, najemca lokalu użytkowego będzie użytkownikiem końcowym, któremu będzie dokonywana sprzedaż energii elektrycznej, niezależnie od możliwości określenia faktycznego jej poziomu zużycia, co wynika z faktu, że energia elektryczna będzie w rozumieniu wyżej powołanych przepisów wydawana użytkownikowi końcowemu i objęta wynagrodzeniem. Mając powyższe na uwadze będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Ad 3.

Świadcząc kompleksową usługę najmu, w skład której wejdzie, m.in. koszt [energii elektrycznej] wyprodukowanej z instalacji fotowoltaicznej, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego.

Podobnie jak w przypadku opisanym w punktach 1 i 2 powyżej, najemca lokalu użytkowego będzie użytkownikiem końcowym, któremu będzie dokonywana sprzedaż energii elektrycznej, niezależnie od możliwości określenia faktycznego jej poziomu zużycia, co wynika z faktu, że energia elektryczna będzie w rozumieniu wyżej powołanych przepisów wydawana użytkownikowi końcowemu i objęta wynagrodzeniem. Mając powyższe na uwadze będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Ad 4.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytania nr 1, 2 i 3, to Spółce nie przysługuje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku akcyzowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, ściśle względem sformułowanych pytań, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 143, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy:

a)spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 312 oraz z 2021 r. poz. 1505) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

b)towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2021 r. poz. 328, 355, 680, 1505, 1595 i 2140),

c)giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,

d)spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

W art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy wskazano, że:

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1)nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,

2)sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, magazynowanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię,

3)zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2,

4)zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię,

5)import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,

6)zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy:

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej –Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

W myśl art. 5 ustawy:

Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1-2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1)z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,

2)z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju,

3)z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6,

4)z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

W art. 11 ust. 2 ustawy wskazano, że:

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy:

W przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1)upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;

Przepis art. 24 ust. 3 ustawy wskazuje, że:

Przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotu, o którym mowa w art. 16 ust. 7a pkt 1, w zakresie zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej przez ten podmiot z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Jak art. 16 ust. 7a pkt 1 ustawy wskazuje:

W myśl § 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 czerwca 2021 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2021 r., poz. 1178, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie w sprawie zwolnień od akcyzy” lub „rozporządzenie”):

1.Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej przez podmiot, który wyprodukował ją z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, z tym że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego produkującej energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2022 r. poz. 1378, 1383, 2370 i 2687) łączna moc generatorów jest ustalana odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy.

2.W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1378, ze zm.):

Odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że obrót energią elektryczną podlega co do zasady opodatkowaniu akcyzą. Ustawodawca w zakresie energii elektrycznej zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy wyczerpujący katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą, pociągającą za sobą obowiązek zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy.

Podkreślić należy, że obowiązek podatkowy w przypadku energii elektrycznej powstaje m.in. w momencie jej sprzedaży nabywcy końcowemu (konsumentowi), przy czym, co wynika z art. 11 ust. 2 ustawy, jest to związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. Podstawę do obliczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju stanowi ilość energii fizycznie wydanej danemu klientowi, wyrażoną w MWh, w danym okresie rozliczeniowym (określonej w oparciu o urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe lub metodę szacunkową w przypadku braku urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych).

Zgodnie z definicją nabywcy końcowego wprowadzono zasadę opodatkowania akcyzą ostatniego etapu obrotu, czyli etapu wydania energii elektrycznej do konsumpcji nabywcy końcowemu, w tym przez podmiot posiadający koncesję, jak i przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Dla opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, co do zasady, nie ma zatem znaczenia status podmiotu sprzedającego. Dla uznania, że dojdzie do sprzedaży energii elektrycznej istotne jest to, aby doszło do wydania energii elektrycznej, a sprzedawca wystawił fakturę lub inny dokument, z którego wynika należność za sprzedaną (wydaną) energię elektryczną.

Opodatkowaniu akcyzą podlega także zużycie energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji, który tę energię wyprodukował.

Z kolei opodatkowaniu akcyzą nie podlega samo wytwarzanie energii elektrycznej, energia elektryczna, która jest przedmiotem obrotu pomiędzy podmiotami posiadającymi koncesję, sprzedaż energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu koncesję przez podmiot, który tę energię elektryczną wyprodukował, i który sam takiej koncesji nie posiada, jak i wprowadzenie do sieci przez ten podmiot nadwyżek nieskonsumowanej energii elektrycznej w celu jej zmagazynowania. Opodatkowaniu, zgodnie z zasadą jednofazowości, nie podlega także energia elektryczna nabyta przez nabywcę końcowego (nabyta od podmiotu posiadającego koncesję), która została odsprzedana (refakturowana) innemu podmiotowi.

Przy tym istnieje również możliwość zastosowania zwolnień od podatku (uzależnionych od okoliczności faktycznych i wynikających z ustanowionych przez prawodawcę przepisów).

W opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazali Państwo, że Spółka osiąga przychody z najmu powierzchni użytkowych, wykorzystywanych przez najemców do prowadzenia przez nich działalności gospodarczej. Na dachach budynków będących własnością Wnioskodawcy zostaną zamontowane instalacje fotowoltaiczne – 3 instalacje, każda będąca instalacją odrębną, przeznaczone do produkcji energii elektrycznej pozyskanej z energii słonecznej, o mocy do 50 kW każda. Instalacje są niezależne, każda z instalacji obsługuje inny obiekt i wpięta jest do sieci w innym punkcie poboru energii (PPE). Wyprodukowana z paneli fotowoltaicznych energia będzie wykorzystywana do zaspokojenia w energię elektryczną wynajmowanych lokali użytkowych, których właścicielem jest Spółka, a które oddane są w najem na podstawie stosownych umów, wyłącznie podmiotom będącym przedsiębiorcami. Rozliczenie z tytułu zużycia energii elektrycznej z najemcami dokonywane jest przez Wnioskodawcę w okresach miesięcznych na dwa sposoby: najemcy obciążani są kosztami faktycznie zużytej energii lub zryczałtowanymi kosztami zużycia energii elektrycznej, w wysokości uzgodnionej przez Wnioskodawcę oraz najemcę w umowie najmu.

Wnioskodawca jest nabywcą końcowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt. 19 ustawy. Wydanie energii elektrycznej najemcom będzie wiązało się z wystawieniem faktury VAT, na której wyszczególniona w każdym przypadku będzie pozycja należności za energię elektryczną. Faktura VAT, z której będzie wynikał obowiązek zapłaty kosztów zużytej energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej, będzie wystawiana w każdym przypadku opisanym we wniosku. Wnioskodawca w obu przypadkach rozliczania kosztów zużycia energii elektrycznej będzie wyszczególniał na fakturze wystawianej każdemu najemcy odrębną pozycję obejmującą te koszty (tj. będzie najemcom wystawiana jedna faktura za kompleksową usługę najmu, na której znajdzie się odrębna pozycja dotycząca energii elektrycznej).

Państwa wątpliwości dotyczą rozpoznania, czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym:

-Spółka będzie zobowiązana do zapłaty akcyzy w związku z obciążeniem najemców lokali użytkowych kosztami zużycia energii elektrycznej;

-Spółka będzie zwolniona od akcyzy w związku z zużyciem energii elektrycznej, wyprodukowanej w instalacjach fotowoltaicznych.

Podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia Państwa wątpliwości w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy, w związku ze świadczeniem usług najmu na rzecz najemców lokali użytkowych, zużywających energię elektryczną wyprodukowaną w instalacjach fotowoltaicznych Wnioskodawcy, jest ustalenie czy dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej jako czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą.

Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dwa sposoby rozliczania zużycia energii elektrycznej przez najemców. Wydanie energii elektrycznej najemcom będzie się wiązało z wystawieniem faktury, w której będzie wyszczególniona należność za energię elektryczną. Przy tym sposób przyjętego rozliczenia z najemcą, czy to wg kosztów faktycznie zużytej energii elektrycznej, czy jako koszty zryczałtowane, nie wpłynie na sposób wykazania należności na fakturze. W każdym przypadku z faktury będzie wynikał obowiązek zapłaty przez najemców kosztów zużytej energii elektrycznej, wykazanych w odrębnej pozycji, w związku ze świadczeniem kompleksowej usługi najmu. Oznacza to, że w takim przypadku rozliczenie z najemcą kosztów zużycia energii elektrycznej wskazuje na sprzedaż najemcy energii elektrycznej wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej Wnioskodawcy.

W przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy). W tym wypadku to najemcy posiadają status nabywcy końcowego. Jednocześnie wydanie energii elektrycznej jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury, z której wynika zapłata należności za sprzedaną energię elektryczną (art. 11 ust. 2 ustawy).

Zauważyć należy, że skoro opłata za zużycie przez najemców energii elektrycznej jest/będzie udokumentowana odrębną pozycją na fakturze, bez względu na to, czy będzie odzwierciedlała rzeczywiste zużycie energii przez najemcę, czy będzie to ryczałt, wówczas w zakresie energii elektrycznej wytwarzanej w instalacjach fotowoltaicznych dokonują/dokonywać będą Państwo czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą – sprzedaży, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z wydaniem tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu powstanie obowiązek podatkowy w myśl art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy, z czym związane to jest/będzie z wystawieniem faktury, stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy. W konsekwencji Spółka, jako podatnik akcyzy, będzie zobowiązana do obliczenia i zapłaty podatku akcyzowego zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zatem zastosowania zwolnienie od akcyzy energii elektrycznej, wynikające z § 5 rozporządzania w sprawie zwolnień od akcyz. Przepis § 5 rozporządzenia dotyczy bowiem tylko tych podmiotów, które zużywają energię elektryczną, którą wyprodukowały z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW. Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zużycia energii elektrycznej, wytworzonej w instalacji fotowoltaicznej o mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie dokona wytwórca tej energii (Spółka), lecz najemcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, oceniane łącznie w zakresie pytań nr 1 – 4, jest prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 5) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;

-zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 259; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.